چهل حدیث درباره اخلاص |
... |
 |
چهل حدیث درباره اخلاص
1ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
اَفضل اعمال آن عملي است که تنها براي رضاي خدا باشد. (فهرست غرر، ص 96)
2ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
به وسيلة حقيقت اخلاص است که درجات مؤمنين بر يکديگر برتري و رفعت پيدا مي‌کنند. (ميزان‌الحکمة، ج 3، ص 57)
3ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
تصفية عمل (تا به حدّ خلوص برسد) از خود عمل سخت‌تر است! (فهرست غرر، ص 280)
4ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
عمل خالص آن عملي است که دوست نداري دربارة آن، احدي جز خداي سبحان از تو تعريف و تمجيد کند. (اصول کافي، ج 3، ص 26)
5ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
اولين مرحلة اخلاص، روگرداني از مال و منال ديگران است. (فهرست غرر، ص 430)
6ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
تو نيت را خالص کن، عملِ کم هم تو را کفايت مي‌کند. (بحار، ج 70، ص 175)
7ـ امام جواد(ع):
خشنودي و رضايت مردم (در هر کاري) بايد بعد از خشنودي و رضاي خدا باشد (اول رضاي خدا بعد رضاي مردم). (بحار، ج 78، ص 362)
8ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:.
چيزي را که ياد گرفتيد بدان عمل کنيد و وقتي عمل کرديد عملتان خالصانه (و براي خدا) باشد. (فهرست غرر، ص 92)
9ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
خداوند عملي که يک ذره ريا در آن باشد قبول نمي‌کند. (عدّة‌الدّاعي، ص 214)
10ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
کسي که در پي حاجت برادر مسلمان خود برود ولي خلوص نيّت نداشته باشد همانند کسي است که خدا و رسولش(صلي‌الله عليه و آله و سلم) را خيانت نموده است! (ثواب‌الاعمال، ص 567)
11ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
باطن انسان که خوب باشد ظاهرش نيز قوي و نيرومند خواهد بود. (اصول کافي، ج 3، ص 403)
12ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
کسي که چهل روز اعمال خود را خالصانه و براي خدا انجام دهد چشمه‌هاي حکمت (و کلام حق) از دلش بر زبانش جاري مي‌گردد. (مواعظ عدديّه، ص 8)
13ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
شما غصة کمبود عمل را نخوريد. همّ و هدفتان تنها قبولي اعمالتان باشد. (جامع‌السعادات، ج 2، ص 400)
14ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
خوشا به حال مخلصان! آنان چراغ هدايتند که از هر گونه فتنه و ظلمت رهايي يافته‌اند. (ميزان‌الحکمة، ج 3، ص 62)
15ـ «امام حسن عسكري(عليه‌السلام)»:
اگر تمام دنيا (برايم) يک لقمه شود و آن را به خوردِ کسي بدهم که خدا را با اخلاص عبادت مي‌کند باز در نظرم در حق او کوتاهي کرده‌ام! (بحار، ج 70، ص 245)
16ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
خداوند نماز بنده‌اي که دلش با ظاهر بدنش (با خضوع و خشوع) همراه نباشد قبول نمي‌کند. (محاسن برقي، ج 1، ص 406)
17ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
.
ملاک و قِوام هر عملي بستگي به خلوص نيّت آن عمل دارد. (شرح غرر، ج 6، ص 118)
18ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
بزرگترين پاداش را آن عبادتي داراست که در خفا و نهان انجام گيرد. (قرب‌الاسناد، ص 94)
19ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
عمل در خفا و نهان هفتاد برابر عمل آشکارا پاداش دارد، و عمل آشکارا هم که بدان عادت کرده و رَوِش او شده هفتاد برابر عمل نهاني پاداش خواهد داشت. (المَحجَّةالبيضاء، ج 6، ص 183)
20ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
در گفتارتان صادق و راستگو و در اعمالتان خالص و باصفا باشيد و خويشتن را با وَرع و پارسائي تزکيه نماييد. (فهرست غرر، ص 20)
21ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
اخلاص واقعي تو آن زماني است که از گناهان دوري کني. (تحف‌العقول، ص 18)
22ـ حضرت فاطمه‌زهراسلام‌الله عليها:
کسي که عبادت خود را براي خدا خالصانه و بي‌شائبه کند خداوند (نيز) بهترين مصلحتش را نصيب او مي‌نمايد. (بحار، ج 70، ص 249)
23ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
عبادت ناب و خالصانه آن است که شخص اميدي به جز خداي خود نداشته باشد و جز از گناه خود از أحدي نهراسد. (فهرست غرر، ص 229)
24ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
نماز (تو تنها) قيام و قعودت نيست، نماز در حقيقت آن صفا و خلوص تو است که هدفت در آن (تنها) رضاي خدا باشد. (ميزان‌الحکمة، ج 3، ص 61)
25ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
بنده به درجة خلوص براي خداي متعال نمي‌رسد مگر زماني که تعريف يا مذمتي که از او مي‌شود هر دو در نزد وي يکسان باشد. (بحار، ج 73، ص 294)
26ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
همة اعمال انسان بر باد فنا مي‌رود جز آن عمل خالصي که براي خدا باشد. (فهرست غرر، ص 92)
27ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
مؤمني که برادر مؤمن خود را به خاطر خدا دوست بدارد يکي از بزرگترين شاخه‌هاي ايمان به شمار مي‌آيد. (تحف‌العقول، ص 48)
28ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
هر کس از روي اخلاص کلمة طيبة «لا اله الاالله» را بگويد داخل بهشت مي‌گردد و اخلاص او در اين است که کلمة «لا اله الا الله» او را از ارتکاب آنچه خداي متعال حرام کرده باز بدارد. (ثواب‌الاعمال، ص 19)
29ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
خوشا به حال کسي که علم و عمل او، حب و بُغض او، اَخذ و تَرک او، کلام و سکوت او و کردار و گفتار او (همه) خالِصاً لِلّه و (تنها) براي خدا باشد. (تحف‌العقول، ص 86)
30ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
کسي که نماز خود را در برابر مردم نيکو به جا مي‌آورد و در خلوت و تنهائي آن را نکوهيده مي‌خواند خدا را (العياذ بالله) خوار و بي‌اهميت شمرده است. (شهاب‌الاخبار، ص 214)
31ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
خلوص نيت هر کس به اندازة قوّت ديني و نيروي ايماني او است. (فهرست غرر، ص 93)
32ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
هر عملي که خالصانه براي خدا نباشد، ريا و خودنمايي است. (جامع‌السعادات، ج 2، ص 371)
33ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
برحذر باش و از رياکاري بپرهيز. هر کس که عملش براي «غير» خدا باشد خدا نيز او را به همان «غير» که برايش عمل کرده واگذار خواهد نمود. (جامع‌السعادات، ج 2، ص 373)
34ـ «امام محمدباقر(عليه‌السلام)»:
اگر بنده‌اي براي رضاي خدا و سراي آخرت عملي انجام دهد ولي در دلش خواهان خشنودي يک نفر از خلق‌الله باشد به خدا شرک آورده است! (وسائل، ج 1، ص 49)
35ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
آدم رياکار، ظاهري زيبا و خوش‌نما ولي باطني معلول و بيمار دارد. (فهرست غرر، ص 131)
36ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
عمل رياکارانه هر چند کوچک و اندک باشد باز همان شرک به خدا است. (المَحَّجة‌البيضاء، ج 6، ص 110)
37ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
آدم رياکار سه علامت دارد: (در عمل) در برابر مردم شاداب و با نشاط و در تنهايي کِسِل و بي‌حال، و همواره دوست دارد در تمام امور از او تعريف و تمجيد نمايند! (اصول کافي، ج 3، ص 402)
38ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
کسي که در خفا کار نيکي انجام دهد برايش عملي که در خفا انجام داده (ثواب کامل) نوشته مي‌شود و اگر آن را اظهار کرد برايش عملي علني و آشکار (ثواب کمتر) ثبت مي‌گردد و اگر باز هم براي بار دوم آن را اظهار داشت عملش رياکارانه ثبت خواهد شد. (لئالي‌الاخبار، ج 4، ص 58)
39ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
قلب سليم و سالم را کسي دارا است که در وقت ملاقات پروردگار خود، احدي به غير از او در آن نباشد. (اصول کافي، ج 3، ص 26)
40ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
آدم رياکار را در روز قيامت با چهار اسم ندا مي‌کنند: اي کافر! اي تبهکار! اي مکّار! اي زيانکار. عملت تباه شد و اجر و مزدت باطل گرديد. (وسائل، ج 1، ص 51)
فرم در حال بارگذاری ...
|
[جمعه 1394-12-21] [ 08:01:00 ب.ظ ]
|
