مناجات خائفین (خمس عشر) |
... |
مناجات خائفین (خمس عشر)
نویسنده : هادی صدفی
مناجات خائفین
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ إِلَهِی أَ تَرَاكَ بَعْدَ الْإِیمَانِ بِكَ تُعَذِّبُنِی
به نام خداى بخشنده مهربان اى خدا آیا باور كنم كه بعد از ایمان به تو باز مرا عذاب مىكنى
أَمْ بَعْدَ حُبِّی إِیَّاكَ تُبَعِّدُنِی أَمْ مَعَ رَجَائِی لِرَحْمَتِكَ وَ صَفْحِكَ تَحْرِمُنِی
یا بعد از دوستى تو باز مرا از خود دور مىگردانى یا با آنكه به لطف و رحمتت چشم امید دارم باز محرومم سازى
أَمْ مَعَ اسْتِجْارَتِی بِعَفْوِكَ تُسْلِمُنِی حَاشَا لِوَجْهِكَ الْكَرِیمِ أَنْ تُخَیِّبَنِی
یا با آنكه به عفوت پناه آوردم باز مرا تسلیم عقاب خواهى كرد حاشا از ذات بزرگوار كریمت كه نا امیدم گردانى
لَیْتَ شِعْرِی أَ لِلشَّقَاءِ وَلَدَتْنِی أُمِّی أَمْ لِلْعَنَاءِ رَبَّتْنِی فَلَیْتَهْا لَمْ تَلِدْنِی وَ لَمْ تُرَبِّنِی
اى كاش مىدانستم كه مرا براى بدبختى مادرم زائیده یا براى رنج پرورش داده كاش نمىزائید و نمىپرورید
وَ لَیْتَنِی عَلِمْتُ أَ مِنْ أَهْلِ السَّعَادَةِ جَعَلْتَنِی وَ بِقُرْبِكَ وَ جِوَارِكَ خَصَصْتَنِی فَتَقَرَّ بِذَلِكَ عَیْنِی وَ تَطْمَئِنَّ لَهُ نَفْسِی
و اى كاش مىدانستم كه مرا از اهل سعادت مقرر داشتهاى و براى مقام قرب و جوارت مخصوص گردانیدهاى تا دلم شاد و دیدهام روشن و قلبم آرام مىگردید
إِلَهِی هَلْ تُسَوِّدُ وُجُوهاً خَرَّتْ سَاجِدَةً لِعَظَمَتِكَ أَوْ تُخْرِسُ أَلْسِنَةً نَطَقَتْ بِالثَّنَاءِ عَلَى مَجْدِكَ وَ جَلاَلَتِكَ
اى خدا آیا روى آنان كه پیش عظمتتبه خاك افتادند سیاه مىگردانى یا زبان آنان كه بر مجد و بزرگواریت ثنا گفتند لال مىسازى
أَوْ تَطْبَعُ عَلَى قُلُوبٍ انْطَوَتْ عَلَى مَحَبَّتِكَ أَوْ تُصِمُّ أَسْمَاعاً تَلَذَّذَتْ بِسَمَاعِ ذِكْرِكَ فِی إِرَادَتِكَ
یا دلهایى كه در پردههاى آن عشق و محبت تو پنهان است سیاه و تاریك مىگردانى یا آن گوشهایى كه به شنیدن ذكر تو لذت برند كر خواهى نمود
أَوْ تَغُلُّ أَكُفّاً رَفَعَتْهَا الْآمَالُ إِلَیْكَ رَجَاءَ رَأْفَتِكَ أَوْ تُعَاقِبُ أَبْدَاناً عَمِلَتْ بِطَاعَتِكَ حَتَّى نَحِلَتْ فِی مُجَاهَدَتِكَ
یا آن دستهایى كه به آرزو و امیدوارى به درگاه كرمت بلند گردند به غل و زنجیر قهر خواهى بست یا بدنهایى را كه در راه طاعتت رنج برده و به جهد و كوشش در عبادتت لاغر شدند عقاب خواهى كرد
أَوْ تُعَذِّبُ أَرْجُلاً سَعَتْ فِی عِبَادَتِكَ إِلَهِی لاَ تُغْلِقْ عَلَى مُوَحِّدِیكَ أَبْوَابَ رَحْمَتِكَ
یا آن پاهایى كه سعى در راه بندگیت كردند عذاب مىكنى خدایا درهاى رحمتت را به روى بندگان موحدت مبند
وَ لاَ تَحْجُبْ مُشْتَاقِیكَ عَنِ النَّظَرِ إِلَى جَمِیلِ رُؤْیَتِكَ
و مشتاقانت را از مشاهده جمالت در حجاب محرومى میفكن
إِلَهِی نَفْسٌ أَعْزَزْتَهَا بِتَوْحِیدِكَ كَیْفَ تُذِلُّهَا بِمَهَانَةِ هِجْرَانِكَ وَ ضَمِیرٌ انْعَقَدَ عَلَى مَوَدَّتِكَ كَیْفَ تُحْرِقُهُ بِحَرَارَةِ نِیرَانِكَ
خدایا آن جان را كه عزت توحید بخشیدى چگونه باز خوار و ذلیل هجرانت خواهى كرد و دلى را كه در كمند عشق و محبت بر بستى چگونه در آتش قهرت مىسوزانى
إِلَهِی أَجِرْنِی مِنْ أَلِیمِ غَضَبِكَ وَ عَظِیمِ سَخَطِكَ
خدایا مرا در پناه خود گیر از خشم و غضبت كه بسیار سخت است
یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا رَحِیمُ یَا رَحْمَانُ یَا جَبَّارُ یَا قَهَّارُ یَا غَفَّارُ یَا سَتَّارُ
اى پر محبت و رأفت اى احسان كننده به بندگان اى بخشنده اى مهربان اى جبران كننده اى قهر كننده اى آمرزنده اى پرده پوش
نَجِّنِی بِرَحْمَتِكَ مِنْ عَذَابِ النَّاِر وَ فَضِیحَةِ الْعَارِ إِذَا امْتَازَ الْأَخْیَارُ مِنَ الْأَشْرَارِ
به حق رحمت بىنهایتت كه مرا از آتش عذابت نجات بخش و از رسوایى و ننگ محفوظ دار در روزى كه نیكان از بدان جدا مىشوند
وَ حَالَتِ الْأَحْوَالُ وَ هَالَتِ الْأَهْوَالُ وَ قَرُبَ الْمُحْسِنُونَ وَ بَعُدَ الْمُسِیئُونَ وَ وُفِّیَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ وَ هُمْ لاَ یُظْلَمُونَ
و هنگام مقامات و حالات فرا مىرسد و عقبات هول انگیز پدیدار مىشود و نیكوكاران به مقام قرب رسند و بدكاران دور از لطف و رحمت گردند و همه به كیفر اعمالشان كاملا مىرسند و به هیچكس ستمى نخواهد شد.
فرم در حال بارگذاری ...
|
[شنبه 1395-02-25] [ 11:55:00 ب.ظ ]
|