راه نزديك شدن به امام زمان(عج) را بيشتر توضيح دهيد؟

ارتباط با امام زمان(عج) و ديگر اولياى الهى و نزديك شدن به آنان نياز به سنخيت با آنان دارد. به دست آوردن سنخيت با اولياى الهى نياز به تحقّق دو بُعد؛ يعنى، معرفت و عمل دارد. اگر كسى خود را به اولياى الهى شبيه نمود، به لقاى آنان نيز واصل خواهد شد.
نوريان مرنوريان را طالبند ناريان مرناريان را جاذبند
آنچه وظيفه ماست تشبه به آن حضرات و پيمودن راه آنان است . ما بايد در همه حال سرباز آماده آن حضرت بوده و همواره در خدمت ايشان باشيم. اين مسأله را آيه 200 سوره آل عمران بيان فرموده: «يا ايها الذين امنوا اصبروا و صابروا و رابطوا و اتقواللّه‏ لعلّكم تفلحون؛ اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، صبر كنيد و يكديگر را به صبر واداريد و مرابطه نماييد و تقوا و خداترسى را پيشه سازيد، باشد كه رستگار شويد». امام باقر(ع) در تفسير اين آيه شريفه مى‏فرمايند: «صبر كنيد بر اداى فرايض (يعنى در انجام تكاليف الهى استقامت داشته باشيد) و در برابر دشمنان پايدارى كنيد و با امامتان (كه انتظارش را مى‏كشيد) مرابطه نماييد»، (كتاب الغنية، شيخ مفيد، ص 105). قرآن راجع به حضرت مهدى و اصحاب ايشان مى‏فرمايد: «الذين ان مكنّاهم فى الارض اقاموا الصلوه وآتوا الزكاه و امروا بالمعروف و نهو عن المنكر؛ كسانى كه اگر در زمين به آنان توانايى دهيم نماز را بپا داشته و زكات (به مستحق) بخشيده و به معروف امر نموده و از منكر نهى كنند»، (حج، آيه 41). امام باقر(ع) در تفسير اين آيه مى‏فرمايند: «اين آيه براى آل محمد(ع) است؛ يعنى، مهدى(عج) و اصحاب او»، (تفسير قمّى، ج 2، ص 87). در نتيجه اگر ما هم مى‏خواهيم از اصحاب و ياران آن حضرت باشيم، بايد به اين امور اهتمام ورزيم.. ارتباط با امام زمان يعنى خود را به رشته ولايت او بستن و بر خدمت و پيروى و يارى او گردن نهادن و اين يكى از اركان ايمان است كه آدمى خود را به امام خويش مربوط سازد و از او جدا نشود. پيوستگى با او يعنى مطيع او بودن. آنچه در روايات زياد سفارش شده است انتظار فرج است ما بايد ارتباط معنوى خود را با امام زمان(عج) با عمل به دستورات آن حضرت و انتظار فرج به معناى واقعى ثابت و مستدام نگه داري مو آن را در دل و ظاهر جلوه‏گر كنيم. در روايات متعدد داريم كه در زمان غييبت امام زمان(ع) بهترين اعمال انتظار فرج است.انتظار فرج يعنى: الف) معرفت امام معصوم و عادل و پيشواى فضيلت. ب) ايمان به امامت و قيادت رهبرى الهى و عدالت پيشه. ج) عشق به عدالت و ارزش‏هاى انسانى. ه) اميد به آينده‏اى روشن و نويد بخش. ك) تلاش براى برقرارى حكومتى عدل پيشه و عدل گستر. ح) رعايت موازين و قوانين دينى و اخلاقى. خ) داشتن روحيه تعهد و مسؤوليت‏پذيرى. اين انتظار فرج است كه بهترين عمل و عبادت است و چنين منتظرى، مقامى عالى دارد و هر گاه در زمان غيبت از دنيا برود به منزله كسانى است كه پس از ظهور حضرت حجت(عج) زنده و تحت فرمان او در راه خدا جهاد مى‏كنند، (بحارالانوار ج 52 ص 125 ).

پس «سنخيت» نخستين و مهمترين شرط براي رسيدن به امام است . سنخيت، علت انضمام است؛ و دو شي تنها به اين شرط مي توانند به هم منضم شوند و پيوستگي يابند كه از سنخيت نسبت به يكديگر بهره مند باشند. حال اگر كسي سنخيت با عالم ماده و ماديات داشته باشد، نمي تواند همسنخ عالم مجردات باشد و با فرشتگان و برتر از آنان، حضرت ولي عصر(عج) از تباط برقرار كند.
تخليه نفس از رذائل اخلاقي و تحليه آن به صفات پسنديده، تنها راه ايجاد سنخيت و نزديكي به آن حضرت است؛ چه، مادام كه نفس انسان از صفات رذيله تخليه نشود و به صفات حميده آزين نبندد، حجابهاي نفساني مانع از ديدن خورشيد وجود آن حضرت است.
به عنوان مثال، مي توان اشاره كرد كه اگر چه خورشيد در تمامي ساعات در حال افروختن و نورافشاني است، اما مادام كه ديوارهاي ضخيم خانه در ميان باشد ساكنان خانه نمي توانند از آن نورافروزنده استفاده كنند. حال اگر بجاي اين ديوارها ، شيشه هائي لطيف به كار برده شود، كساني كه در پشت اين شيشه ها قرار دارند مي توانند از آن نور استفاده كنند؛ و اگر فرض كنيم كه شيشه اي نيز در ميان نباشد، در آن صورت اينان مي توانند از گرماي خورشيد نيز بهره برند.
تخليه و تحليه نيز همين نقش را برعهده دارند؛ چه، برداشتن حجابهاي ضخيم ظلماني و جانشين كردن حجابهاي نوراني به جاي آن، و زان پس خلاصي يافتن از همين حجابهاي نوراني نيز تنها با همين دو بدست مي آيد .تاكيد ائمه هدي بر اينكه «اگر دو روز از عمر يك انسان مساوي هم باشد و در اين روز او حركتي كمالي در پيش نداشته باشد،‌زيانكار است» نيز، از همين باب بوده است. چه،‌ آدمي تنها در صورتي در مسير تكامل گام نهاده و هر روزش بهتر از روز قبل مي باشدكه در هر لحظه در پي ستردن صفتي رذيله و آذين بستن نفس به صفتي حميده باشد. در اين صورت است كه به تدريج نفس به چنان مرتبه اي از شفافيت و نورانيت مي رسد كه مي تواند از خورشيد وجود مبارك حضرت حجت (عج) ـ كه شمس عالم هستي هستند ـ بهره برده و به ملاقات ايشان نائل شود. بزرگان بر اين مطلب اتفاق دارند كه اگر شرائط تشرف حاصل شود، خود حضرت عنايت مي كنند و فرد لائق را به محضر خود مي پذيرند.

در هر حال راه هاي نزديك شدن ود ارتباط با امام زمان (عج) به طور خلاصه عبارت است از :

1 ـ طهارت نفس:
اولين طريق عالي براي ارتباط با حضرت مهدي (عج) انجام دادن واجبات و ترك معاصي و گناهان است. ما اگر در كلاس پاكي به اين مرتبه برسيم: 1 ـ اعضا و جوارح ما پاك از گناه بشود. 2 ـ ذهن و افكار ما از خيالات و اوهام پاك بشود. 3 ـ قلب ما از رذايل اخلاقي پاك شود و در اين سه بعد طهارت، پاك بشويم، آن گاه است كه راه به سوي امام زمان (عج) مانند اتوبان و شاهراه باز است.يكى از عوامل دورى انسان از امام زمان(عج) و قطع ارتباط روحى و معنوى و ناخشنودى آن حضرت، ارتكاب محرّمات الهى و گناهان است.
آن حضرت در توقيع شريف به شيخ مفيد)ره( مى‏فرمايد: «شما مكلّف هستيد كه اوامر و دستورات ما را به دوستانمان برسانيد، با اينكه ما بر اساس فرمان خداوند بزرگ و صلاح واقعى خود و شيعيانمان - تا زمانى كه حكومت بر دنيا در اختيار ستمگران است - در نقطه‏اى دور و پنهان از ديده‏ها به سر مى‏بريم ؛ ولى از تمام حوادث و ماجراهايى كه بر شما مى‏گذرد، كاملاً مطّلع هستيم و هيچ‏چيز از اخبار شما بر ما پوشيده نيست. از خطاها و گناهانى كه بندگان صالح خداوند، از آنها دورى مى‏كنند ؛ اما شما آنها را مرتكب مى‏شويد نيز با خبريم. از عهدشكنى‏ها و پشت سر گذاشتن عهد و پيمان‏ها با اطلاعيم… پس از خداوند بترسيد و تقوا پيشه كنيد و ما خاندان رسالت را مدد رسانيد… سعى كنيد اعمالتان به گونه‏اى باشد كه شما را به ما نزديك سازد و از گناهانى كه موجبات نارضايتى ما را فراهم مى‏نمايد، بترسيد و دورى كنيد…»(1)
بر اساس اين توقيع شريف، همه شيعيان و دوستداران حضرت، توصيه به تقوا و ورع شده‏اند و اين بهترين راه دوستى و جلب خشنودى امام زمان(عج) است ؛ همان طورى كه گناهان و معاصى، باعث نارضايتى آن حضرت و قطع پيوند و ارتباط با او است. حتّى در توقيع ديگر، علّت طولانى شدن غيبت و عدم مشاهده و ديدار آن حضرت، گناهان و انحرافات شيعيان و دوستان اهل بيت»ع« ذكر شده است: «… ما عهد مى‏كنيم با شمااى دوست مخلص (شيخ مفيد( كه در راه ما با ظالمان مجاهده مى‏كنى ؛ هر كس از برادران دينى شما - كه تقوا را سرمايه خويش قرار دهد - از فتنه‏هاى گمراه كننده و ظلمت خيز، در امان خواهد بود… آنچه كه موجب جدايى ما و دوستانمان گرديده و آنان را از ديدار ما محروم كرده است، گناهان و خطاهاى آنان و تخلّف از فرمان‏هاى خداوند است».(2)
جالب آنكه در آغاز قيام جهانى حضرت مهدى(عج) ياران و اصحاب نزديك ايشان، پيمان و بيعت سختى با آن حضرت مى‏بندند و تعهّد مى‏كنند كه از گناهان و انحرافات دورى جويند و از ظلم و فسادگرى بپرهيزند. اميرمؤمنان على»ع«، در ضمن يك حديث طولانى، در وصف بيعت ياران امام زمان(عج) چنين مى‏فرمايد:
با او بيعت مى‏كنند كه هرگز:
دزدى نكنند « يبايعون على اَن يَسرَقوا«
زنا نكنند « ولا يَزنوا«
مسلمانى را دشنام ندهند « و لا يَسُبّوا مسلماً«
خون كسى را به ناحقّ نريزند « و لا يقتلوا مُحرماً«
به آبروى كسى لطمه نزنند « و لا يهتك حريماً مُحرّماً«
به خانه كسى هجوم نبرند « و لا يهجموا منزلاً«
كسى را به ناحق نزنند « و لا يضربوا احداً الاّ بالحقّ«
طلا، نقره، گندم و جو ذخيره نكنند « و لا يكنزوا ذهباً و لا فضّة و لا بُرّاً و لا شعيراً«
مال يتيم را نخورند « ولا يأكلوا مالَ اليتيم«
در مورد چيزى كه يقين ندارند، گواهى ندهند « و لا يشهدوا بما لا يَعلمون«
مسجدى را خراب نكنند « ولا يُخرِبوا مسجداً«
مشروب نخورند « و لا يَشربوا مسكراً«
حرير و خز نپوشند « و لا يلبَسوا الخزّ و لا الحرير«
در برابر سيم و زر سر فرود نياورند « و لا يتمنطقوا بالذّهب«
راه را بر كسى نبندند « و لا يقطعوا طريقاً«
راه را نا امن نكنند « و لا يخيفوا سبيلاً«
گرد همجنس بازى نگرايند « و لا يَفسقوا بغُلام«
خوراكى را از گندم و جو انبار نكنند « ولا يحبسوا طعاماً مِن بُرّ و لا شعير«
به كم قناعت كنند « و يرضَونَ بالقليلِ«
طرفدار پاكى باشند « و يَشَتّمونَ على الطيّب«
از پليدى گريزان باشند « و يكرهون النجاسة و…»(3)
پس گناهان و رذايل اخلاقى، عامل مهمى در محروميت انسان از عنايات امام زمان(عج) است. با اين حال بايد دانست كه امام هر زمان، مظهر رحمت و رأفت الهى و واسطه فيض بين خالق و مخلوق است. تمام نعمت‏ها به بركت وجود امام و حجّت هر زمان به مردم مى‏رسد و تمام بلاها نيز به بركت وجود او رفع مى‏شود و با اندكى اشتباه و خطايى، اين الطاف و بركات از انسان دريغ نمى‏گردد. او مظهر رحمت الهى است و هيچ سود و منفعتى را از ديگران توقّع ندارد و جز در راه منافع آنان قدم بر نمى‏دارد. در عنايت و لطف او، هيچ بخل و كاستى راه ندارد.به همين جهت امام زمان دست گناه كاران را مى‏گيرد و آنان را از غرقاب گناه نجات مى دهد وبا هدايت‏هاى باطنى و خدايى خود،آنها را به خدا نزديك مى‏كندو
آن حضرت در سخنان خيرخواهانه‏اى مى‏فرمايد: «پس بايد هر يك از شما (شيعيان(، كارهايى را كه موجب جلبِ محبّت مى‏گردد، انجام دهيد و بايد از كارهاى ناپسندى كه خشم و غضب ما را در پى دارد، اجتناب كنيد. پس (آگاه باشيد كه( مرگ آدمى ناگهان مى‏رسد كه در آن، ديگر توبه سودى نمى‏رساند و ندامت، نمى‏تواند او را از عذاب برهاند».(4)
در پايان توصيه مى‏شود، ارتباط خود را با خواندن دعا و انجام اعمال نيك، با امام زمان(عج) پررنگ‏تر كنيد و خود را هميشه مديون و بدهكار او بدانيد. اگر دعاها و خواسته‏ها، همراه با گريه، پشيمانى و اشك شوق باشد، احتمال استجابت آن بيشتر است ؛ پس سوز و ندبه خود را با خواندن دعاى عهد و ندبه، اعلام داريد و در عين حال استغفار و توبه را فراموش نكنيد. بهترين شفيع در بارگاه الهى براى آمرزش گناهان، امام معصوم است و دعاى او در حق شيعيانش به يقين اجابت مى‏شود.(5)

2 ـ ايثار و از خودگذشتگي:
دومين راه براي رسيدن به محضر مبارك و نوراني آقا امام زمان (عج) ايثار است؛يعني انسان يك خواهش هاي نفساني دارد، يك محبت هاي مجازي به دنيا دارد كه اگر موفق شد و از شهوت گذشت، از غضب گذشت و از دنيا گذشت و عبور كرد، به بركت ايثار و از خودگذشتگي و پا روي نفس اماره گذاشتن، به خدا مي رسد به امام زمان (عج) مي رسد، به حقايق و معارف مي رسد. شرط اساسي ايثار و از خودگذشتگي است.

3 ـ گريستن بر اباعبدالله (ع)
سومين وسيله ارتباطي، گريه براي ابي عبدالله الحسين(ع) و خواندن زيارت عاشورا و توسل به حضرت خامس آل عباست.
چگونه گريه بر امام حسين (ع) انسان را به امام زمان (عج) پيوند مي دهد؟ عاملي كه باعث شده است من از امامم بريده ام، پرده ضخيم گناه و رذايل است كه آمده است و جلو قلب من و چشم دلم پرده كشيده است و من نمي توانم آقايم را با شناخت زيارت كنم. عامل بريدگي، گناه است و گريه بر امام حسين (ع) به منزله از بين برنده گناه است. لباس وقتي چرك شود اگر چرك و آلودگي كم است، با شستنش با آب، پاك مي شود. گاهي چرك و آلودگي كم نيست، احتياج به صابون و پودر رختشويي دارد، اما گاهي با آب و صابون و پودر كار درست نمي شود، بايد از مواد پاك كننده قوي تر استفاده كرد تا آلودگي و لك لباس از بين برود.

4 ـ برخورداري از ويژگي هاي مرتبطين با حضرت:
يك طريق بس اصيل و اساسي براي ارتباط با امام زمان (عج) اين است كه به حالات و جريانات مشرفين به محضر مبارك امام زمان (عج) مراجعه كنيم و ببينيم، سيد ابن طاووس ها، سيد بحر العلوم ها، علامه حلي ها و امثال اين شخصيت هاي عظيم الشان از چه ويژگي هايي برخوردار بوده اند، ما نيز آن ويژگي ها را در زندگي كشف بكنيم. اگر ما تبعيت كرديم و آن ويژگي ها را به دست آورديم، براي ما نيز راه به سوي امام زمان (عج) باز مي شود.

5.همساني با امام
منتظران واقعى، وضعيت فكرى، روحى و عملى خود را به گونه‏اى سامان مى‏بخشند كه همساني زيادي با امام زمان(عج) داشته باشد. به طور كلى هر انسانى داراى سه مرتبه وجودى (افكار، صفات و اعمال) است و هيچ انسانى از اين قاعده مستثنا نيست. اگر كسى بخواهد به انسان ديگرى نزديك شود، چاره‏اى ندارد جز اينكه بكوشد نوع اعتقاد، باورها، صفات و رفتار خود را به ايشان نزديك سازد تا از اين طريق شيعه و پيرو واقعى او باشند.

6.كسب فضايل اخلاقي
يكى ديگر از راه هاي ارتباط معنوي با امام ,آراستن درون با فضايل انسانى و چنگ زدن به مكارم اخلاقى است ؛ يعنى، همان طور كه قرآن مى‏فرمايد: «اگر مى‏خواهيد محبوب خدا باشيد، تقوا پيشگى كنيد» ؛ اين قانون در مورد حضرت مهدى(عج) نيز هست.
بسى گفتند از عيسى و مهدى‏ مجرّد شو، تو هم عيساى عهدى‏

ز مهدى گر چه روزى چند پيشى‏ بكش دجّال خود، مهدىّ خويشى‏

چو تو در معرفت، چون طفل مهدى‏ چه دانى، قدر علم و فضل مهدى؟!

به نور علم مى‏كن ديده روشن‏ كه تا بتوانيش هر لحظه ديدن

ر.ك: كنزالحقايق، شيخ محمود شبسترى.
از امام صادق«ع» نقل شده است: «براى صاحب الامر، غيبتى طولانى است ؛ در اين دوران هر كس بايد تقوا پيشه سازد و به دين خود چنگ زند» الغيبة النعمانى، ص 250، باب 14، ح 5..

7.ذكر هميشگي امام
كسي كه خواهان ارتباط قلبي با امام عصر است ,از ياد و نام محبوب خود غافل نمى‏شود و پيوسته در فكر و انديشه او است. شخص مؤمن، در هيچ حالى از حالات و هيچ وقتى از اوقات و هيچ مكانى از مكان‏ها، از ياد امامش و انتظار قدوم مبارك او، خالى و فارغ نيست.
روايت شده است: وقتى امام موسى بن جعفر«ع» از امام غايب و نعمت باطنى خدا ياد كرد، فردى پرسيد: آيا از امامان كسى غايب مى‏شود؟ فرمود: «نعم يغيبُ عن اَبصارِ النّاس شخصُهُ و لا يَغيبُ عن قُلوبِ المؤمنين ذِكرُهُ و هو الثّانى عَشر منّا»؛ علامه مجلسى، بحارالانوار، ج 51، ص 150. ؛ «بلى، شخص او از ديدگاه‏هاى مردم غايب مى‏شود ؛ ولى ياد او از دل‏هاى مؤمنان نهان نمى‏شود و او دوازدهمين نفر از ما است».

8. عشق سرشار
يكي ديگر از راههاي ارتباط روحي با امام زمان(عج)، مهرورزى و محبّت سرشار به آن حضرت است. البته اين محبت و مهرورزى دو طرفه است ؛ زيرا امام معصوم نيز شيعيان و ياران خود را دوست دارد و شفيق و دلسوز آنها است: «(الامام‏) الانيسُ الرفيق و الوالدِ الشفيقُ و الاخُ الشفيق…»؛ كافى، ج 1، ص 191، ح 1. ؛ «امام همدم و رفيق، پدر مهربان و برادر دلسوز است».
پيامبر اكرم«ص» درباره لزوم دوستى حضرت مهدى(عج) مى‏فرمايد:
«مَن اَحَبّ اَن يَلقى اللّه و قَد كَمل ايمانُهُ و حَسُنَ اِسلامُهُ فَليَتَوَلَّ الحُجّة صاحب الزمان المنتظر»؛ بحارالانوار، ج 36، ص 296، ح 125. ؛ «هر كس دوست دارد خدا را ملاقات كند ؛ در حالى كه ايمانش كامل و اسلامش نيكو باشد، پس بايد دوستدار حضرت حجّت، صاحب الزمان منتظر باشد».
خود امام مهدى(عج) نيز مردم را به كارهايى سفارش فرموده كه موجب ازدياد محبّت و مودّت مى‏شود: «هر يك از شما بايد به امورى بپردازد كه او را به محبّت ما نزديك كند و از كارهايى كه ناخوشايند ما است، دورى جويد ؛ زيرا ظهور ما به صورت ناگهانى فرا مى‏رسد» همان، ج 53، ص 176..
دوستى و عشق امام زمان(عج) داراى بركات وآثارى است كه بايددر پاسداشت و تعميق آنها كوشيد و هر روز اين عشق خدايى، را عميق‏تر كرد. براى اين كار توصيه مى‏شود: امام زمان خود را بيشتر بشناسيد و با اوصاف، كمالات، ايده‏ها و اهداف و زندگى آن حضرت آشنا شويد. وجود مقدس ولى عصر و معرفت ايشان، همان دينى است كه خداى متعال از بندگان خواسته و بر پيامبرش نازل فرموده و در قيامت در مورد آن سوال خواهد فرمود. امام رضاعليه السلام مى‏فرمايد: «بر خداوند است كه دوستان ما را كه به حق به مقام ولايت و معرفت ما پيشوايان نائل شده‏اند همدم و رفيق پيامبران، راستگويان، شهيدان و شايستگان قرار دهد و آنان نيكو رفقايى هستند«. (بحار الانوار، ج 23، ص 307، ح 4)

9. حزن و اندوه و ندبه‏
محزون بودن در فراق امام مهدى(عج)، ندبه و اظهار شوق به لقاى او ,باعث نزديكي انسان به امام خود مي شود.
امام حسن عسكرى«ع» فرمود: «لا تزالُ شيعتنا فى حُزنٍ حتّى يظهَر وَلَدى الّذى بشّر به النبى«ص»»؛ يوم الخلاص، ج 1، ص 392، ح 445. ؛ «شيعيان ما در يك اندوه دائم به سر مى‏برند تا فرزندم - كه پيامبر«ص» نويد ظهورش را داده است - ظاهر شود».

10. اظهار اشتياق و چشم به راه بودن‏
شور طلب و علاقه ديدار يار و اظهار شيدايى و اشتياق به محبوب، از ويژگى‏هاى بارز منتظران است ؛ چنان كه در دعاى ندبه آمده است: «ليتَ شِعرى اَينَ استَقرّت بِكَ النّوى بَل اَىُّ ارض تُقِلُّك اَو ثَرى ابرضوى ام غيرها ام ذى طوى…»؛ اقبال الاعمال، ص 298. ؛ «اى كاش مى‏دانستم در چه جايى منزل گرفته‏اى و چه سرزمين و مكان تو را در بر گرفته است! آيا در كوه رضوى هستى و يا در جاى ديگر و يا در ذى‏طوى هستى…».
امام على«ع» وقتى از امام مهدى(عج) و صفات آن حضرت مى‏گويد ؛ ناگاه از درون سينه آهى مى‏كشد و شوق ديدار آن بزرگوار را ابراز مى‏دارد.

11. خواندن دعا وزيارت
در رابطه با امام زمان(عج)، دعاها و زيارت‏هاى فراوانى نقل شده كه در كتب ادعيه موجود است و در كتابى به نام صحيفه مهديه نيز گردآمده است. به بعضى از اين دعاها و زيارت‏ها اشاره مى‏شود.
الف . دعاى ندبه ؛ مهم‏ترين دعاها در عصر غيبت، دعاى ندبه است كه سفارش فراوانى به خواندن آن شده است.
صدرالاسلام همدانى در كتاب تكاليف الأنام مى‏گويد: از خواص دعاى ندبه اين است كه اگر در جايى با حضور قلب و اخلاص تمام و توجه به مضامين عالى آن خوانده شود، عنايت و توجه امام زمان(عج) را به آن مكان جلب مى‏كند، بلكه آن حضرت در آنجا حضور مى‏يابد، چنان كه در بعضى جاها اتفاق افتاده است تكاليف الأنام فى غيبة الامام، ص 197..
علامه مجلسى نيز در كتاب زاد المعاد با سند معتبر از امام صادق«ع» نقل مى‏كند: «قرائت دعاى ندبه در اعياد چهارگانه: روز جمعه، عيد فطر، عيد قربان و عيد غدير» مستحب است» زاد المعاد، ص 491..
ب. دعا براى ظهور امام زمان(عج) در روز جمعه ؛ شيخ طوسى آن را در مصباح المتهجد نقل كرده است: «اللهم اجعل صلاتك و صلواتِ ملائكتكَ و رُسُلِكَ على محمد و آل محمد وعجِّل فَرَجهم»؛ يا بگويد: «اللهم صل على محمد و آل محمد و عجّل فرجهم»؛ مصباح المتهجد، ص 284..
ج. صلوات ضرّاب اصفهانى ؛ «اللهم صل على محمد سيد المرسلين و خاتم النبيين… اللهم و صل على وليّكَ المُحيى سنّتك القائم بامرك…»؛. اين دعا در چند كتاب از كتاب‏هاى معتبر و با سندهاى معتبر روايت شده است و هميشه مى‏توان آن را خواند همان، ص 406 ؛ البلد الامين، ص 120 ؛ دلائل الامامة، ص 549..
د. صلوات بر امام زمان(عج) ؛ «اللهم صل على وليك و ابن اوليائك الّذين فرضت طاعتهم… الهم انتصر به لدينك وانصر به اوليائك و اولياءه…»؛ مصباح المتهجد، ص 405..
ه. دعاى فرج «الهى عظم البلاء» ؛ مرحوم كفعمى در كتاب البلد الامين دعايى را بر حضرت‏امام زمان(عج) نقل‏مى‏كند كه آن‏حضرت اين دعا را به مردى زندانى ياد داد و بعد از خواندن، او از زندان آزاد شد: «الهى عظم البلاءُ و بَرِحَ الخفاءُ وَانكَشَفَ الغطاءُ وانقطع الرّجاء…»؛ البلد الامين، ص 607 ؛ مزار شهيد، ص 231.

موضوعات: احادیث درمورد تکبر  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...