وظایف زنان در دوران غیبت
وظایف و مسئولیت هایی در دوران غیبت امام زمان ( عجل الله تعالی فرجه الشریف ) بر عهده ی شیعیان قرار گرفته که برای حفظ خود و مهیا نمودن آن برای ظهور حضرت بقیه الله ( ارواحنا فداه ) بسیار مفید و مؤثر است و اهمیت این وظایف به حدی است که در روایات، بسیار بر آن تأکید شده است. لذا هرگاه زنان یا مردان به وظایف و مسئولیت هایی که بر عهده شان گذاشته اند عمل نمایند و پای بند به آن باشند، این اشخاص بس با ارزش تر از مسلمانان صدر اسلام خواهند بود که محضر پیامبر ( صل الله علیه و اله و سلم ) را درک کردند،
زیرا حضرت رسول در محضر اصحابش فرمودند:« بعد از شما گروهی می آیند که برای یک نفر از آنان به اندازه پنجاه نفر از شما اجر و مزد منظور می گردد.» عرض کردند: ای رسول خدا! ما در جنگ های بدر و احد و حنین در کنار شما بودیم و در راه خدا جنگ ها کردیم و قرآن در زمان ما نازل شد. پیامبر ( صل الله علیه و اله و سلم ) فرمود: « اگر مشکلات و سختی هایی که برای آن ها پیش می آید و آنان در مقابل آن سختی ها، پایداری و مقاومت می ورزند، برای شما پیش می آمد، نمی توانستید مانند آن ها پایدار و ثابت قدم باشید.»[1]
لذا زنان ما نباید در مقابل وظایف مهم فردی و اجتماعی از خود سستی یا بی تفاوتی نشان دهند بلکه باید به وظایفی که بعضی از آن ها در این فصل آورده شده است با جدیت کامل عمل کنند و با هر فساد و تباهی مبارزه کنند و با عمل و تزکیه نفس خود را از منتظران واقعی حضرت بقیه الله ( ارواحنا فداه ) قرار دهند.[2]
از جمله مسئولیت های زنان، وظایف فردی و اجتماعی است که به ترتیب به شرح آن پرداخته می شود:
وظایف فردی
1 ـ پاک سازی درو ن از صفات پلید و زیور دادن آن به اخلاق نیک( خودسازی)
امام صادق، به مردم دوران غیبت، اعم از زن و مرد می فرماید:« هر کس دوست می دارد که از اصحاب امام زمان ( عجل الله تعالی فرجه الشریف ) باشد باید منتظر باشد و در این حال به پرهیزکاری و اخلاق نیکو رفتار نماید.» [3]
پس یکی از چیزهایی که هر انسانی، اعم از زن و مرد را به کمال حقیقی می رساند، پاک سازی روح و جان از صفات رذیله و جای گزین نمودن صفات پسندیده است. پس یک زن اولاً، به عنوان یک شخصیت انسانی( زن بودن ) ثانیاً، به منزله یک مادر و همسر و ثالثاً، به مثابه ی تربیت کننده و منتظر ساز، روحی سلحشور و جهادگر می خواهد.
2ـ معرفت به امام زمان ( عجل الله تعالی فرجه الشریف )
آشکار است که اقبال قلبی، از شناخت و احساس محبت، مایه می گیرد؛ از این رو مهم ترین
وظیفه ای که هر شیعه منتظری بر عهده دارد، کسب معرفت نسبت به وجود مقدس امام عصر ( عجل الله تعالی فرجه الشریف ) است . یک زن به منزله یک فرد مسلمان و انسانی که در تربیت و ساختن انسان های با معرفت، مؤثر است، بایستی با ایجاد فضای مهدوی در خانه و محیط رشد فرزند و شرکت دادن او در محافل و مجالسی که معرفت و محبت حضرت را در عمق جان ها می افشاند و استفاده از ابزارهای نوین آموزشی روز و تبلیغ عملی در اعمال و رفتار و گفتار این مهم را تحقق بخشد؛ و انتظار را در ژرفای جان فرزندان رسوخ دهد.[4] زنان، در راستای همان رسالتی ایفای وظیفه می کنند که خالق انسان ها برای آن ها قرار داده است و حضرت امام خمینی ( رحمة الله علیه ) آن را به خوبی تبیین کرد و فرمود:« شغل اصلی زن، مادری و همسری است و مهم ترین کار زن مادری است.» و در جای دیگر فرمودند: « قرآن کریم انسان ساز است، و زن ها نیز انسان ساز.»[5]
3ـ محبت به امام زمان ( عجل الله تعالی فرجه الشریف )
محبت، حالتی است میان محب و محبوب که سرچشمه آن، قلب و درون است، لکن نمود آن، در ظاهر و در افعال اعمال محب، به روشنی پیدا است. محبت امری طرفینی است، محب می سوزد و محبوب جذب می کند. محب تمنّا می کند و محبوب، دامان خویش را برای تمنّای محب می گستراند.
قالت فاطمه ( علیها السلام ) : « أدنی ما تَکُونُ مِن رَبِّها أن تَلزَمَ قَعرَ بَیتِها» « آن گاه که زن، در منزل به امور خانه و تربیت فرزند می پردازد، به خدا نزدیک تر است.» زنان شیعه، با بهره گیری از آموزه های دینی در طول تاریخ تشیع، با پرداختن به اساسی ترین کار که همان مادری است، بلندترین گام ها را برای حفظ ولایت برداشته اند، آنان با نقش آفرینی خود، ارزش ولایت و دوستی ولی خدا را به فرزندان خود منتقل کردند، به ویژه در عصر غیبت که امام معصوم حضور ندارد، این مادران هستند که با فضاسازی مناسب و ابراز علاقه ای که به آن امام، نشان می دهند، این علقه و
عاطفه را به فرزندان خود هم منتقل می کنند و از این طریق، در حفظ و احیای این مهم می کوشند.[6]
امید است خداوند همه ما را در تربیت نسل ولایی که مهم ترین رسالت ما در عصر حاضر، است یاری کند و به زنان چنان بصیرت و آگاهی عنایت کند که پرداختن به هیچ امری را به اندازه تربیت نسل صالح و شایسته و مطیع ولی خدا اصیل و اساسی نداند؛ و با مددخواهی از ذات الهی و با تأسی به امام سجاد ( علیه السلام ) که فرمود: « اللهم اعنی علی تربیة اولادی.» « خدایا، مرا در پرورش فرزندانم یاری کن.»[7] به تربیت انسانی جامعه مهدوی اقدام کند.
