وظایف روحانیت از نگاه امام ره
امام ره: حوزه و روحانیت بایستی باور کنند که در تداوم انقلاب نقش مضاعف دارند و بقای انقلاب به تعهد و پشت کار نیازمند است و کناره گیری از انقلاب موجب انحراف و به بیراهه رفتن آن خواهد شد.
از جمله وظایف بسیار مهم طلاب و روحانیون دفاع از آرمانهای والای انقلاب است همانطور که در دوران دفاع مقدس دغدغه طلاب برای حفظ انقلاب اسلامی بسیار مشهود بود. و به همین جهت بیشترین آمار شهید در اقشار گوناگون متعلق به قشر روحانیون و طلاب گرانقدر است و بنابراین نکاتی در حفظ دفاع از انقلاب خدمت کاربران گرامی ارایه می گردد.
دفاع از انقلاب
آرمان نهفته عالمان دین، حکومت دینی بوده تا بتوانند روزی آن را در جامعه مستقر سازند. برای رسیدن به آن رنجها کشیده شده، خونها ریخته شده است؛ اما هیچ یک نتوانستند به آرزوی دیرینه خود جامه عمل بپوشانند، تا این که امام خمینی) توفیق احیای آن را پیدا نمود و بعد از او مقام معظم رهبری با تمام وجود، تقویت این حکومت دینی را هدف اساسی خود قرار داده است.
لذا روحانیت باید حرمت این انقلاب را به خوبی دریابد و منزلت آن را به مردم یاد آور شود.
دفاع از چهره انقلاب بر همگان لازم است؛ اما روحانیت که خود مولد این انقلاب بوده، باید نقش مۆثرتری در دفاع از آن را ایفا نماید.
امام خمینی ره در بیانات خود به روشنی لزوم حمایت و دفاع از انقلاب را بیان داشته اند: «بر روحانیون محترم… لازم است که در فرصتهای مناسب و در محضر مسلمانان، به جبران تبلیغات مسموم که از وسائل ارتباط جمعی وابسته به آمریکا و اسرائیل به شایعه پراکنی و دروغ پردازی بر ضد اسلام و جمهوری اسلامی ایران اشتغال دارد، از اسلام و انقلاب اسلامی ایران دفاع نمایند و چهره واقعی آن را به جهانیان معرفی نمایند.» [1]
حوزه نباید مسئولیت خود را در برابر انقلاب، پایان یافته احساس کند و نقش خویش را تمام یافته بیانگارد. بطوری که در بیانی ایشان می فرمایند:
اگر چنانچه ما در این قدم که حساس‌ترین قدم است در اسلام و برای همه و برای روحانیت و برای همه متفکرها و برای همه ملت، در این موقعی که حساس‌ترین مواقع است ایجاد اختلاف بین‌تان نکنید، دسته‌بندی نکنید، هر کسی برای خودش نکشد. خدا هست، خدا هست غفلت از او نکنید. خدا حاضر است. همه ما تحت مراقبت هستیم وَاللَّهُ مِنْ وَرائِهمْ مُحیطٌ [2] مراقب است. آن خطرات قلب شما در مراقبت حق تعالی است. آن لحظات چشم شما در مراقبت حق تعالی است. آن حرکات زبان شما در محضر حق و در مراقبت اوست. توجه داشته باشید که این دنیا رفتنی است، و حساب شما با کسی است که همه چیزتان تحت مراقبت بوده است.[3]
حوزه و روحانیت بایستی باور کنند که در تداوم انقلاب نقش مضاعف دارند و بقای انقلاب به تعهد و پشت کار نیازمند است و کناره گیری از انقلاب موجب انحراف و به بیراهه رفتن آن خواهد شد.
تعامل میان بزرگان حوزه و طلاب
از جمله راهکارهای بسیار مهم برای موفقیت حوزه تعامل کارساز و هدفمند بین بزرگان حوزه و طلاب عزیز خواهد بود چرا که رکن اصلی روحانیت بزرگان حوزه همچون جامعه مدرسین و طلاب عزیز خواهد بود که در ادامه نکاتی از حضرت امام ره خدمت خواننده گرامی ارایه می گردد:
در بیانی از حضرت امام ره آمده است که :جامعه مدرسین باید طلاب عزیز انقلابی و زحمت کشیده و کتک خورده و جبهه رفته را از خود بدانند. حتما با آنان جلسه بگذارند و از طرح ها و نظریات آنان استقبال نمایند و طلاب انقلابی هم مدرسین عزیز طرفدار انقلاب را محترم بشمارند و با دیده احترام به آنان بنگرند و در مقابل طیف بی عرضه و فرصت طلب و نق‌زن ید واحده باشند و خود را برای ایثار و شهادت در راه هدایت مردم آماده تر کنند. [4]
در جای دیگری حضرت امام ره می فرماید: شما از قول من به فرزندان انقلابیام بفرمایید که تند رویعاقبت خوبی ندارد. اگر آنان جذب حضرات آقایان جامعه محترم مدرسین نشوند، در آینده گرفتار کسانی خواهند شد که مروّج اسلام امریکایی اند.من باز می گویم اگر طلاب انقلابی و مدرسین طرفدار انقلاب هماهنگ کار نکنند، هر دو شکننده اند.باید تمام تلاش را نمود که به این نقطه مهم رسید. آقایان به روشنی دیدند که دشمن از نقاط ضعف چه ضربه ای به اسلام و روحانیت زد. مۆمن از یک سوراخ دو بار نباید گزیده شود. [5]
و همچنین حضرت امام ره در یاری رسانید طلاب جوان به اساتید حوزه می فرمایند که: باید طلاب جوان اساتید محترم حوزه را که در خدمت انقلاب و اسلام و علوم اسلامی می باشند یاری کنند تا آنان بتوانند به هدف های مهم تعلیم و تربیت برسند. شورای مدیریت و اساتید عزیز هم توجه داشته باشند که بدون طلاب انقلابی به هیچ یک از خواسته های مشروع خود نخواهند رسید. طلاب انقلابی و مبارز، پیشتازان انقلاب اصیل اسلامی مان می باشند. چهره گلگون و روشن فیضیه های ایران در جهان اسلام مرهون زندان ها و شکنجه های این عزیزان است. [6]
و در پایان این بحث نصیحیتی از حضرت امام ره خدمت شما ارایه می گردد: من یک نصیحت می کنم به بچه های طلاب؛ طلاب جوان که تازه آمده اند و حاد و تندند؛ و آن این است که آقایان، متوجه باشید اگر چنانچه شَطْر [7]کلمهای به یک نفر از مراجع اسلام، شطر کلمه ای اهانت بکند کسی به یک نفر از مراجع اسلام، بین او و خدای تبارک و تعالی ولایت منقطع می شود. کوچک فرض میکنید؟ فحش دادن به مراجع بزرگ ما را کوچک فرض می کنید؟ اگر به واسطه بعضی از جهالت ها لطمه ای بر این نهضت بزرگ وارد بشود، معاقَب اید پیش خدای تبارک و تعالی؛ توبه تان مشکل است قبول بشود، چون به حیثیت اسلام لطمه وارد می شود. اگر کسی به من اهانت کرد، سیلی به صورت من زد، سیلی به صورت اولاد من زد، واللَّه تعالی راضی نیستم در مقابل او کسی بایستد دفاع کند؛ راضی نیستم. من می دانم، من می دانم که بعض از افراد یا به جهالت یا به عمد می خواهند تفرقه ما بین این مجتمع بیندازند. تفرقه بین این مجتمع معنایش این است که در اسلام خدای نخواسته خلل واقع بشود؛ استعمار به آرزوی خودش برسد. [8]
تلاش برای آزاد اندیشی
حضرت امام ره در مورد تلاش برای آزاد اندیشی بیان می کند:
ادعا می کنیم که ما روحانیون مسْلم هستیم. ما اول باید از خودمان مایه بگذاریم. بی خود دائما نگوییم ما خوب و دیگران بد. مایی که دعوی این را داریم که ما هستیم که اسلام را می خواهیم ترویج کنیم، اسلام را می خواهیم تقویت کنیم، علاقه به اسلام داریم، احکام اسلام پیش ماست، ما باید احکام اسلام را پخش بکنیم. مایی که این مسائل را داریم می گوییم و خودمان هم به صورت یک نفر آدمی که به اسلام به همه معنا ایمان آورده است و قبول دارد همه چیزش را و یک آدم متقی صالح کذاست، اگر، خدای نخواسته در باطن برخلاف این باشیم، منافق نیستیم؟ همان ابو سفیان منافق است؟ من و شما هم منافقیم. آن ایمانش را عرضه می کرد و نداشت. شما هم کمال ایمانتان را عرضه می دارید. بگویید مسلمان هستیم اما منافق اید. این مسلمان منافق در جهات دیگر. اینها هیچ کدام هم مهم نیست. مهم این است که اسلام دست ما آمده است. امانت خداست دست ما آمده است. این امانت را باید به آن طوری که هست بدهیم به اعقاب خود مان.
عرضه کنیم این اسلام را به آن طوری که واقع اسلام است به دنیا، و خود مان جوری نکنیم که این اسلام را یک طور دیگری نمایشش بدهیم به غیر. آن‌طوری که هست نمایشش بدهیم. این دیگر فرق نمی کند بین آن بچه طلبه و طلبه نارسی که تازه تو مدرسه رفته است یا شما آقایان که از علما هستید و در مساجد هستید یا سایرین، هیچ فرقی مابین آنها نیست. منتها شما آقایان که بزرگ تر و بالا تر هستید، مسئولیت تان بیشتر از امثال من طلبه است. اما همه مسئول اند. مسئولیت کم و زیاد دارد. به حسب اختلاف نفوس، اختلاف سعه کلمه.
کاری بکنید که اسلام از ما گله مند نباشد. قرآن کریم از ما گله مند نباشد، که آقایان که شما خودتان را می گفتید که ما مروّج قرآن هستیم، مبین احکام قرآن هستیم، چرا خودتان یک کاری دارید می کنید یا کردید که اسلام یک جور دیگر جلوه کند پیش مردم. [9]
