فرشته

...

عنوان : هفته وحدت
اسلام به عنوان آخرين و كاملترين دين الهي براي نجات بشريت از گمراهي و جهل، توسط پيامبراكرم(ص) به بشريت عرضه شد. اما از آنجا كه روشنگري و آگاهي بخشي آن موجب مي‌شد تا مردمان از بردگي خلاصي يابند، همواره دشمنان دين براي نابود كردن آن تلاش كرده و با انواع ترفندها، از آغاز نبوت پيامبر تا امروز قصد داشتند با ايجاد تفرقه بين مسلمين از اشاعه و رشد اسلام جلوگيري نمايند. در اين ميان مهم‌ترين و بزرگترين دست آويز مخالفان حقيقت، بحث شيعه و سني و اختلاف ميان اين دو مذهب از مسلمانان است. بنابراين لزوم حفظ وحدت ميان مسلمين از جمله اموري است كه همواره از سوي بزرگان و رهبران مذهبي مسلمان مورد توجه قرار گرفته است.
حقيقت مفهوم «وحدت» و به عبارت صحيح‌تر «اتحاد» آن است كه با حفظ عقايد قطعي و مسلم خود، در مقابل دشمن مشترك موضع واحدي داشته و از او غافل نباشيم.[1] شهيد مطهري(ره) قائل است وحدت اسلامي متوقف بر اين نيست كه فرق و مذاهب از ميان برود.[2]
با وقوع انقلاب اسلامي در سال 1357، حساسيت دشمنان اسلام براي ايجاد اختلاف و پراكندگي در ميان مسلمانان بيشتر شد. بنابراين حضرت امام خميني(ره) با درك اين موضوع كه دو مذهب تشيع و تسنن كه از پيروان زيادي در سراسر جهان برخوردار هستند، هر اندازه بتوانند ديدگاه‌هاي خود را به يكديگر نزديك كنند، تأثير بسيار مهم و ارزشمندي در اعتلا و عزت و سربلندي مسلمان در جهاني كنوني خواهند داشت و توطئه‌هاي هر روزه آن‌ها را نقش بر آب خواهند كرد، روزهاي دوازدهم تا هفدهم ربيع الاول را تحت عنوان «هفته وحدت» نام گذاري كردند. و يكي از مهم‌ترين راه‌هاي ايجاد وحدت ميان جامعه مسلمين را عرضه نمودند. در اين خصوص دكتر كريم راستگو مي‌گويد:
«اين هفته از دو منظر قابل توجه است. اول اينكه نامگذاري آن در ايام تولد حضرت ختمي مرتبت كه ابتداي آن به نقل پيروان سني و پايان آن به عقيده شيعيان است، و چون ايام شاد و مباركي است، از نظر روان شناسي نيز بهترين زمان براي بحث در مقوله وحدت مسلمين است. و دوم هم توجه به بافت مذهبي كشور ايران است همانطور كه مي‌دانيم با اينكه مذهب رسمي كشور ما شيعه است و تعداد شيعيان در اينجا بيشتر است، اما اقوام و مردم بسياري نيز مذهب سني را انتخاب كرده و به آن معتقدند، بنابراين وجود اختلاف ميان آن‌ها موجب مي‌شود كه در ايران نيز اختلاف ايجاد شده و حتي امنيت كشور به خطر افتد و لذا حفظ وحدت و قرار دادن ايامي از سوي امام (ره) علاوه بر جنبه مذهبي و شرعي از نظر اجتماعي و امنيتي نيز اقدامي به جا و قابل تأمل است».[3]
مقام معظم رهبري در خصوص هفته وحدت و لزوم اتحاد مسلمانان مي‌فرمايد:
«اين هفته وحدت، اين هفته مشترك الاحترام بين مسلمين را قدر بدانيد، همه سعي كنند وحدت و اتحاد نيروها و در يك جبهه قرار گرفتن نيروهاي مسلمين را كه رمز سعادت و مايه سربلندي مسلمين و بزرگترين حربه ملت‌ها در مقابل استكبار جهاني است مغتنم بشمارند و قدر بدانند».[4]
لزوم حفظ اتحاد همواره مورد توجه مسئولان نظام اسلامي در ايران بوده است. امسال نيز از سوي حضرت آيت الله خامنه‌اي به عنوان سال «اتحاد ملي و انسجام اسلامي» نام گذاري شده است. شهيد مطهري (ره) در خصوص اهميت وحدت مسلمانان مي‌نويسد:
«چه خوب گفته است علامه فقيه كاشف الغطاء «بني الاسلام علي كلمتين: كلمه التوحيد و توحيد الكلمه» يعني اسلام بر روي دو اصل و دو فكر بنا شده است. يكي اصل پرستش خداي يگانه است، ديگر اصل اتفاق و اتحاد جامعه اسلامي است».[5]
مسلمانان از نظر اختلافات مذهبي طوري نيستند كه نتوانند وحدت داشته باشند، نتوانند با يكديگر برادر و مصداق «انما المؤمنون اخوه» بوده باشند، زيرا خدايي كه همه پرستش مي‌كنند يكي است. همه مي‌گويند: «لا الله الا الله» همه به رسالت محمد(ص) ايمان دارند و نبوت را به او پايان يافته مي‌دانند و دين او را خاتم اديان مي‌شناسند. همه قرآن را كتاب مقدس آسماني خود مي‌دانند و آن را تلاوت مي‌كنند و قانون اساسي همه مسلمين مي‌شناسند، همه به سوي يك قبله نماز مي‌خوانند و يك بانگ به نام اذان بر مي‌آورند، همه در يك ماه معين از سال كه ماه رمضان است روزه مي‌گيرند، همه روز فطر و اضحی را عيد خود مي‌شمارند، همه مراسم حج را مانند هم انجام مي‌دهند و با هم در حرم خدا جمع مي‌شوند. و حتي همه خاندان نبوت را دوست مي‌دارند و به آن‌ها احترام مي‌گذارند. اين‌ها كافي است كه دل‌هاي آن‌ها را به يكديگر پيوند دهد. و احساسات برادري و اخوت اسلامي را در آن‌ها برانگيزد[6]
بدون شك هفته وحدت و طرح اين مسئله و ضرورت آن مي‌تواند گام مهمي در راستاي وحدت مسلمانان باشد. تمامي مسلمانان بايد با توجه به موارد اتفاق خويش اتحاد و انسجام خويش را حفظ كنند و با اتحاد خويش توطئه‌هاي دشمنان را نقش بر آب كنند خصوصاً ما شيعيان بايد با الگو قرار دادن ائمه اطهار(ع) بايد ثابت كنيم كه پيرو واقعي آن بزرگواران هستيم. موسي بن جعفر(ع) مي‌فرمايد:
«چنان رفتار كنيد كه هر كس شما را ببيند بگويد: خدا رحمت كند جعفر بن محمد را كه چه خوب يارانش را تربيت كرده است»[7]
در جاي ديگري مي‌فرمايد:
«شما شيعيان موجب آبرومندي ما باشيد، نه مايه آبرو ريزي

موضوعات: احادیث درمورد تکبر لینک ثابت

[پنجشنبه 1394-10-03] [ 12:04:00 ق.ظ ]

ارسال نظر »

هفته وحدت

...

وحدت در کلام نبوی
اطاعت از رهبری، مایه وحدت امت اسلام است.[1]
شما اهل بیت، اهل خدا هستید که به برکت شما نعمت کامل گشت، پراکندگی برطرف شد و اتحاد کلمه پدید آمد.[2]
هر کس از گروه مسلمان جدا شود، بر مرگ جاهلیت بمیرد.[3]
اختلاف نکنید؛ آنان که پیش از شما بودند، اختلاف کردند و هلاک شدند.[4]
تفرقه، موجب عذاب است.[5]
مسلمانان با هم برادرند و هیچ کس بر دیگری برتری ندارد، جز با تقوا.[6]
جماعت و وحدت، مایه رحمت، و تفرقه، موجب عذاب است.[7]
دست خد بر سر جماعت است.[8]
جوان و وحدت گرایی
بنابر نظر اهل سنت، دوازدهم ربیع الاول و براساس روایت شیعه، هفدهم ربیع الاول، سالروز میلاد فرخنده پیامبر اعظم، حضرت محمد(ص) است که فاصله میان این دو تاریخ، به عنوان «هفته وحدت» نامیده شده است.
در این هفته، رسالت مدار بزرگی دیده به جهان گشود تا نعمت خداوند بر بندگان تکمیل شود. او پا به عرصه گیتی نهاد تا جاهلیت را از صحنه جهان بگریزاند، راه را از چاه نشان دهد و مردم در سایه نبوتش از ضلالت به هدایت، از ظلمت به نور و از تفرقه به وحدت برسند.
از آن هنگام که خورشید درخشان اسلام بر سرزمین های سرد و تاریکِ جاهلیت دمید و صبحِ امید، زندگی جاهلی را گرمی و روشنایی بخشید، امید رهایی در دل مظلومان، تابیدن گرفت.
جوانان به منزله بازوان نیرومند پیامبر، دست اتحاد در دستان گرم او نهادند و پیر و جوان، و خرد و کلان، دعوت او را لبیک گفتند. آوای توحید، کران تا کران را در نوردید و اقوام و قبیله های پراکنده را با دعوت به اعتصام حبل متین، متحد و منسجم ساخت.
قرآن کریم دراین باره می فرماید:
وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِیعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ وَاذْکُرُواْ نِعْمَةَ اللّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَکُنتُمْ عَلَیَ شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَکُم مِّنْهَا. (آل عمران: 103)
همگی به رشته دین خدا چنگ زده، به راه های متفرق نروید و به یاد آرید این نعمت بزرگ خدا را که شما با هم دشمن بودید و خدا در دل های شما الفت و مهربانی انداخت و به لطف خداوند همه، برادر دینی یکدیگر شدید، و در صورتی که در پرتگاه آتش بودید، خدا شما را نجات داد.
وحدت؛ تشبیهات و تعاریف
همان گونه که با اتحاد قطرات آب، جوی های آب، و با به هم پیوستن جوی های کوچک به همدیگر، رودخانه ای عظیم ایجاد می شود، با اتحاد انسان ها نیز صف های بزرگی به وجود می آید که پشت هر دشمنی را می لرزاند و او را به وحشت می اندازد.
اتحاد را می توان، نخ تسبیحی دانست که مهره ها را در کنار هم نگه می دارد و ارتباط منظمی بین آنها برقرار می سازد و آنها را از پراکندگی، دورافتادگی و گم شدن حفظ می کند و اگر این نخ پاره شود، انسجام مهره ها گسسته می شود و هر کدام به جانبی خواهد رفت.
«وحدت به معنای یگانه شدن، یکتایی و یگانگی است»[9] و «وحدت مسلمین، به معنای یگانگی و هماهنگی مسلمانان در سایه توحید و نبوت و قرآن و تکیه ننمودن آنها بر ممیّزات مذهبی و قومی است. همان امری که مجد و عظمت و شوکت آنان در گرو آن است و همان چیزی که قرآنِ مسلمانان با لحنی بلیغ و بیانی رسا، پیروانِ خود را بدان دعوت می کند».[10]
مفهوم وحدت به بیان دیگر آن است که: با حفظ عقاید قطعی و مسلّم خود در برابر دشمنان مشترک، موضع واحدی داشته باشیم و از آنان غافل نباشیم. البته این بدان معنا نیست که از بحث و گفت وگوی علمی محض و خالی از تعصبّات برای نیل به حقیقت بپرهیزیم. در واقع، ایجاد نوعی یگانگی و همگونی میان منافع و اهداف کسانی است که دارای خدای واحد، پیامبری به نام حضرت محمد(ص) و کتابی به نام قرآن کریم هستند و هدف آنها سعادت بشری و رسیدن به قرب الهی است.
متفکر شهید، استاد مرتضی مطهری در کتاب امامت و رهبری در این خصوص می فرماید:
مفهوم اتحاد اسلامی که در صد سال اخیر میان علما و فضلای مؤمن و روشن فکر اسلامی مطرح است، این نیست که فرقه های اسلامی به خاطر اتحاد اسلامی، از اصول اعتقادی و یا غیر اعتقادی خود صرف نظر کنند و به اصطلاح، مشترکات همه فِرَق را بگیرند و مختصّات همه را کنار بگذارند؛ چه، این کار نه منطقی است و نه عملی. آنچه آن بزرگان در نظر داشتند، این بود که فرقه های اسلامی در عین اختلافاتی که در کلام و فقه و غیره با هم دارند، به واسطه مشترکات بیشتری که در میان آنها هست، می توانند در مقابل دشمنان خطرناک اسلام، دست برادری بدهند و جبهه واحدی تشکیل دهند. این بزرگان هرگز درصدد طرح وحدت مذهبی تحت عنوان وحدت اسلامی ـ که هیچ گاه عملی نیست ـ نبودند.[11]
جوان و وحدت
وحدت اسلامی به ویژه در بین قشر جوان، فراهم کننده قدرتی حقیقی است که می تواند پس از خداوند متعال، تکیه گاه استواری برای مسلمانان در رویارویی های گوناگون باشد. این وحدت همچنین قادر است زمینه های گسترده ای برای پژوهش و بررسی و اجتهاد و استنباط از منابع اسلامی، و نیز رشد و پیشرفت را در تمامی جنبه های مادی و معنوی فراهم آورد.
امروز نسل جوان و انقلابی ما با حضور در میدان کار و تلاش، به تجربیات و دستاوردهای بسیار مهمی رسیده است که جهان در مقابل آن انگشت شگفتی به دهان گرفته، و استمرار این حرکت، نیازمند حفظ و تقویت وحدت در ابعاد گوناگون است.
گسترش و رواج فعالیت های علمی، تحقیقاتی و آموزشی در بین علاقه مندان و به ویژه جوانان، به عنوان آینده سازان جهان اسلام و گردانندگان آینده کشورها، رشد صحیح علمی، فکری و معنوی آنها را دربردارد و بر سرنوشت آینده کشور ما و جهان اسلام بسیار تأثیرگذار است.
به نظر می رسد تعمیق شناخت و آگاهی جوانان از شعار اتحاد ملی و انسجام اسلامی، تقویت وحدت و اتحاد ملی در بین نسل جوان کشور، انسجام و همدلی در بین این گروه سنّی با دیگر مسلمانان جهان، و نیز آگاه ساختن نسل جوان از ترفندهای تفرقه افکنانه استکبار جهانی و شیوه های مقابله با آن، از مسائل بسیار مهمی است که باید در برنامه ریزی های کلان به آن توجه خاص شود.
جوانان غیور ما در طول هشت سال دفاع مقدس، به اثبات رساندند که با ایمان و اتحاد می توان در برابر تمامی جهان کفر که تا بُنِ دندان مسلح است، ایستادگی کرد. ایستادگی جوانان در طول سالیان حماسه و خون، ما را به این مطلب رهنمون می سازد که اگر برای این قشر، دشمن شناسی به نحو صحیح انجام گیرد، جوان، نماد غیرتی است که به دور از هرگونه تعصب، حاضر است حتی جان خود را در راه خدا و اهداف متعالی خود نثار کند.
جمهوری اسلامی ایران، منادی وحدت
نام گذاری هفته وحدت، تشکیل کنفرانس ها و سمینارهای بین المللی وحدت اسلامی، و تأسیس مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی به فرمان مقام معظم رهبری، حضرت آیت الله خامنه ای مدّ ظلّه العالی، بهترین شاهد گویا بر این مدعاست که جمهوری اسلامی ایران، همواره منادی راستین وحدت و اتحاد در جهان می باشد.
کنفرانس بین المللی وحدت اسلامی، یکی از بزرگ ترین تجلی گاه های وحدت مسلمانان و ارزنده ترین همایشِ جهانیِ دانشمندان و اندیشمندانِ مذاهب اسلامی است که همه ساله به همت مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی در تهران برگزار می شود.
در راستای استواری هر چه بیشتر بنای وحدت، سال 1386 به تدبیر رهبر فرزانه انقلاب اسلامی، به نام اتحاد ملی و انسجام اسلامی نام گرفت تا زمینه ای برای برقراری الفت میان قلب های پراکنده در سراسر جهان فراهم شود.
این تدبیر اندیشمندانه، آن هم در شرایطی که سیلاب های بنیان برافکن، هم بستگی و اتحاد جهانیان را نشانه گرفته بود، توانست ندای برادری و اتحاد را در دنیای اسلام طنین انداز کند.
راهکارهای ایجاد وحدت
آگاه سازی جوانان از راه کارهای ایجاد وحدت، از جمله مسائلی است که باید به طور مفصل به آن پرداخت؛ چراکه غفلت از برخی مسائل، گاه به وجود آورنده بحران هایی است که عواقب آن ممکن است باعث ایجاد شکاف و رخنه در بین گروه های مختلف، و در سطح وسیع تر، سبب ایجاد تفرقه در بین ملت ها و امت ها شود.
در اینجا به برخی از این راهکارها اشاره می کنیم:
1. توجه به نقاط مشترک: اینکه همه انسان ها از خاک هستند، از یک پدر و مادرند، کرامت انسانی به رنگ و نژاد و لباس بستگی ندارد و… .
2. چنگ زدن به ریسمان الهی: طبق نظر مفسران، منظور از ریسمان الهی، قرآن، کتاب و سنت، دین الهی، اطاعت از خداوند، توحید خالص، ولایت اهل بیت و… است که دراین میان، تأکید بر قرآن بیشتر است.
3. مراجعه به سنت پیامبر و سیره اهل بیت.
4. امر به معروف و نهی از منکر و مراعات حقوق برادری.
5. برگزاری برنامه های عبادی گروهی، مثل دعا، نماز، نماز جماعت، نماز جمعه، مناسک حج… .
6. ارائه پژوهش های علمی درباره نقاط اشتراک مسلمانان.
7. مراعات حقوق اقلیت ها.
8. زمینه سازی رهبران مذهبی از راه پدید آ وردن شعارها و نمادهای وحدت آفرین.
9. بیان آثار و پی آمدهای بنیان افکن و خانمان سوز اختلاف های مذهبی.
10. افزایش شناخت و درک متقابل از هم.
11. تأکید و تمرکز بر گوهر مشترک ادیان، یعنی عرفان و معنویت.
12. تحریک نکردن هم مذهبان متعصب و طرح نقاط تاریخی مشترک.

موضوعات: احادیث درمورد تکبر لینک ثابت

[چهارشنبه 1394-10-02] [ 09:28:00 ب.ظ ]

ارسال نظر »

ولادت پیامبر به روایت اهل سنت

...

میلاد حضرت محمد مصطفی (ص) به روایت اهل سنت
ولادت حضرت محمد(ص) به اتّفاق نظر شيعيان در 17 ربيع الاول در سال عام الفيل مي‏باشد، ولي برخي از مسلمانان، اين واقعه را در روز دوازدهم اين ماه دانسته‏ اند.
كنيه ‏ي آن حضرت، ابوالقاسم و القاب ايشان، رسول اللَّه، نبي اللَّه، خاتم الانبيا، سَيِّدُالبَشَر و… مي‏باشد. پدر ايشان عبداللَّه بن عبدالمطلب و نيز مادر آن حضرت آمنه بنت وَهَب است. رقيه، ام كلثوم، زينب، قاسم، عبداللَّه، ابراهيم و حضرت فاطمه‏ي زهرا(س) فرزندان پيامبر اسلام مي‏باشند كه به جز فاطمه(س) همگي در دوران حيات پيامبر، از دنيا رفتند. دوران زندگي پيامبر اكرم(ص) در دو شهر مكه و مدينه سپري شد. ايشان پس از آن كه در چهل سالگي براي پيامبري برگزيده شدند، در ابتدا دين الهي را به طور مخفيانه تبليغ مي‏كردند و پس از سه سال، به دعوت آشكار دست زدند. رنج‏ها و سختي‏هاي فراواني كه پس از درگذشت ابوطالب، عمو و حضرت خديجه(س) همسر آن حضرت بر ايشان گذشت و همچنين اعلام آمادگي مردم يثرب براي پذيرفتن آن پيامبر عظيم‏الشأن، زمينه ساز هجرت بزرگ ايشان به مدينه گرديد. ده سال آخر عمر و رسالت حضرت محمد(ص) در مدينه، همراه با جنگ‏ها، فتوحات و انتشار آيين آسماني اسلام همراه بود.
2-وحدت و يكپارچگى مسلمانان و لزوم اتحاد و اتفاق كلمه ميان ايشان بلكه ضرورت توحيد كلمه بر محور كلمه توحيد براى همه موحدان و خداپرستان روى زمين، از تعاليم و آموزشهاى اساسى آيين اسلام و از اصول فرهنگ قرآنى است. و بر همين اساس، قرآن كريم يكى از عمده ‏ترين و سازنده ‏ترين اهداف رسالت رسول اكرم صلى الله عليه و آله را تاليف قلوب و ايجاد انس و تفاهم به جاى خصومت و دشمنى بيان مى‏دارد و اگر كسى در تاريخ، به ديده عبرت بنگرد اين معنى را از شاهكارهاى رسالت محمدى‏ صلى الله عليه و آله مى‏يابد. «واعتصموا بحبل الله جميعا ولاتفرقوا»همگى به حبل و رشته خداوندى چنگ بزنيد و پراكنده نگرديد

موضوعات: احادیث درمورد تکبر لینک ثابت

[ 09:04:00 ب.ظ ]

ارسال نظر »