فرشته
 
 


شنبه یکشنبه دوشنبه سه شنبه چهارشنبه پنج شنبه جمعه
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30



جستجو


موضوع

نحوه نمایش نتایج:


اللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلى آبائِهِ في هذِهِ السّاعَةِ وَفي كُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَحافِظاً وَقائِدا ‏وَناصِراً وَدَليلاً وَعَيْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَك َطَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً

دريافت كد دعاي فرج




 




وظايف منتظران از ديدگاه قرآن
وظيفه هر شيعه در زمان غيبت اين است كه پيوند و محبت خود را نسبت به امامش هميشه در دل داشته باشد و به امام خويش معتقد و به ياد ايشان باشد.
گرداب- زمين هيچ‌گاه از حجت الهي خالي نبوده است. همه مردم در هر عصر و زماني با حجتي از حجت‌هاي الهي سروكار داشته‌اند و همچنين در روز قيامت هم هر امت و گروهي به دنبال امامي كه آن را پذيرفته است خواهد رفت، اين حقيقتي است كه قرآن كريم به ما ‌آموخته است.

يوم ندعُو كل اناس بامامهم: “روز قيامت” روزي است كه هر امتي را به امامش فرا مي‌خوانيم. (سوره اسرا 71)

پس از آنجايي كه امر شناخت امام زمان عجل‌الله تعالي فرجه‌الشريف و ياري رساندن به ايشان مهم‌ترين وظيفه در زندگي مردم در هر زماني بوده به صورتي كه پيامبر اكرم(ص) مي‌فرمايند: «من مات و لم يعرف امام زمانه مات ميته جاهليه: هر كسي بميرد و امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهليت مرده.»
ما هم بايد به دنبال شناخت اماممان و ياري‌رساني به آن حضرت باشيم.

در ادامه به شناخت ياران امام مهدي عجل‌الله و اعمالشان در زمان غيبت، وظايف خودمان در اين دوران و حقوق حضرت بر ما از ديدگاه قرآن كريم خواهيم پرداخت.

قرآن كريم در سوره مائده، آيه 54 مي‌فرمايد: «پس به زودي خداوند گروهي را مي‌آورد كه آنان را دوست مي‌دارد و ايشان هم دوستدار خدايند. در برابر مومنان فروتن و در برابر كافران سرفرازند. در راه خدا جهاد مي‌كنند و از ملامت هيچ سرزنش‌كننده‌اي نمي‌هراسند.»

ما براي رسيدن به اين درجات چه ويژگي‌هايي بايد داشته باشيم؟ ياران حضرت مهدي عجل‌الله چه ويژگي‌هايي دارند؟

اولين ويژگي، عبادت و پارسايي: در اين مورد امام صادق(ع) مي‌فرمايند: «آنان مرداني شب‌زنده‌دار هستند كه شب را به عبادت مي‌گذرانند و به هنگام نماز زمزمه‌اي همچون صداي زنبور دارند.» (بحارالانوار)

دومين ويژگي، قدرت و تلاش: اميرالمومنين در اين مورد مي‌فرمايند: «اصحاب مهدي جوان‌اند، سالخورده‌اي در ميان آنها نيست مگر به مقدار سرمه در چشم و نمك در غذا.» (الغيبه- شيخ طوسي)

سومين ويژگي، ايمان و بصيرت: امام صادق(ع) در اين مورد فرموده‌اند: «مومناني كه خداوند، مهدي را در ميان آنها به پا مي‌دارد، افراد برگزيده و شايسته قضاوت و حكومت و در دين فقيه هستند.»

همچنين دلبستگي و فرمانبرداري از امام مهدي(عج) از ديگر ويژگي‌هاي ياران ايشان است. قرآن كريم كه وسيله هدايت خداوند براي هر كسي كه خود خداوند بخواهد است، وظايفي براي ما در دوران غيبت مشخص و همچنين حقوق امام مهدي بر ما را نيز بيان مي‌فرمايد:

…‌ان اشكر لي ولوالديك‌…: ‌سپاسگزار من و پدر و مادرت باش (سوره لقمان آیه 14)

مهربان‌ترين پدر دنيا از ابعاد گوناگون، حقوق فراواني به ما دارد كه توجه به آنها ما را در انجام وظايف موفق مي‌كند. برخي از اين حقوق اين چنين‌اند:

حق پدري: پدر حقيقي هر زمان، امام و پيشواي الهي در آن روزگار است. چنان‌كه پيامبر اكرم خود و اميرالمومنين را دو پدر امت معرفي نموده‌اند. (امالي شيخ صدوق) امام رضا (ع) در اين مورد مي‌فرمايند:

«امام دوست سازگار و پدر دلسوز و برادر تني و مادر مهربان نسبت به فرزند كوچك خويش است.» (كافي)

حق هدايت و تعليم: هدايت خداوند از سوی پيامبران و امامان به مردم جهان مي‌رسد. از اين رو هادي و معلم الهي در زمان ما حضرت مهدي است. امام عصر ارواحنا فداه همه حقوق يك معلم بر شاگرد و يك هادي بر هدايت‌ شده را بر مومنان دارند. حق نعمت و.‌.‌. نيز از ديگر حقوق امام مهدي (عج) نسبت بر ماست.

حال، با همه اين تفاسير وظيفه ما نسبت به اماممان در زمان غيبت اين حضرت چيست؟ چه كارهايي منجي بشريت را شاد و چه كارهايي اين امام مهربان و دلسوز را مي‌رنجاند؟ چگونه مي‌توانيم در برابر حقوقي كه پدر مهربانمان نسبت به ما انجام مي‌دهد از ايشان سپاسگزاري کنیم؟

اي افراد باايمان، تقوا پيشه كنيد و با راستگويان همراه شويد. (سوره توبه، آيه 119)

وظيفه اول ما؛ محبت: قرآن كريم محبت وعلاقه‌مندي به اهل بيت پيامبر اكرم (ص) را بر هر مسلماني واجب دانسته:

قل لا اسالكم عليه اجرا الا الموده في القربي (سوره شوري آیه 23)

يقيناً در عصر حاضر در بين وابستگان رسول خدا شخصيتي چون امام زمان (عج) وجود ندارد كه از هر كس ديگر به آن حضرت نزديك‌تر باشد.

وظيفه دوم ما؛ دعا: هر كسي دوستدار امام زمان (عج) باشد تحمل غم هجران اين حضرت در دوران غيبت براي او سخت و طاقت‌فرسا خواهد بود، همچنين خود حضرت فرموده‌اند: «براي تعجيل در ظهور، زياد دعا كنيد كه اين كثرت دعا، گشايش كار شما خواهد بود.»

وظيفه سوم ما؛ انتظار: بزرگ‌ترين عمل و والاترين عبادتي كه براي ما در اين زمان امكان‌پذير است انتظار ظهور آن امام مهربان است.

رسول خدا (ص) در همين رابطه فرموده‌اند: «بزرگ‌ترين عمل امت من، انتظار فرج است [و سخت ترین کار نیز].»

وظيفه چهارم ما؛ پيوند: وظيفه هر شيعه در زمان غيبت اين است كه پيوند و محبت خود را نسبت به امامش هميشه در دل داشته باشد و به امام خويش معتقد و به ياد ايشان باشد. قرآن كريم با اشاره به اين مسئله مي‌فرمايد: «اي ايمان‌آورندگان! صبر و استقامت كنيد و با يكديگر پيوستگي محكم داشته باشيد و پرهيزكار باشيد، اميد است كه رستگار شويد.» (آل‌عمران آیه 200)

امام باقر(ع) اين آيه را اين گونه تفسير مي‌كنند: «بر انجام واجبات صبر پيشه كنيد و در برابر دشمن شكيبا باشيد و با امامي كه چشم به راهش هستيد، پيوستگي داشته باشيد.»

موضوعات: احادیث درمورد تکبر  لینک ثابت
[جمعه 1394-11-02] [ 02:27:00 ب.ظ ]




وظیفه شیعیان در دوران غیبت

شدّت فتنه ها و كثرت ابتلائات و فزونى مشاكل و انحرافات در دوره غيبت حضرت مهدى(عليه السلام)، اقتضا مىكند كه ايمان آوردگان و پيروان ولايت همواره بر حذر بوده، و نسبت به عقيده و عمل خويش مراقبت بيشترى داشته باشند. در اين باب، نكاتى چند از كلام معصومين سلام اللّهعليهم، دقت و تعمّق بيشترى مىطلبد:

الف) تمسك به ريسمان ولايت:

امام صادق (عليه السلام) فرمود:

«يأتى على النّاس زمان يغيب عنهم امامهم»، زمانى بر مردم فرا رسد كه پيشواى شان غايب گردد.

زراره پرسيد: در آن زمان مردم چه كنند؟ فرمود:

«يتمسّكون بالأمر الذى هم عليه حتّى يتبيّن لهم»، به همان امر ولايتى كه دارند چنگ زنند، تا بر ايشان تبيين شود.

و در كلامى ديگر فرمود: «طوبى لشيعتنا المتمسكين بحبلنا فى غيبة قائمنا».

خوشا به حال شيعيان ما ! آنان كه در زمان غيبت قائم ما به ريسمان ولايت ما تمسك مىجويند.

راستى در آن زمان كه امام و پيشواى مردم، در دسترس آنان نباشد و دامهاى شيطان براى جدا كردن آنان از ولايت اهلبيت (عليهم السلام) كه همان صراط مستقيم خداست، در همه جا پراكنده شده باشد، چه وسيلهاى مطمئنتر از «حبل ولايت» مىتوان يافت كه بتواند از «افتادن به چاه ضلالت» و «گرفتار شدن به دام انحراف» جلوگيرى كند؟!

ب) تمسك به تقوى:

امام صادق (عليه السلام) فرمود: «إن لصاحب هذا الامر غيبةً فليتّق اللّه عبدٌ و ليتمسّك بدينه».

«به يقين صاحب اين امر را غيبتى هست، پس هر بندهاى بايد به تقواى الهى روى آورد و به دينش چنگ زند.»

همين تقواست كه روشن بينى و رزق بىحساب و گشايش الهى را نصيب انسان مىسازد، و همين تقواست كه در لحظههاى خوف و خطر دل را آرامش مىدهد، و همين تقواست كه در دوران فتنه خيز غيبت، مايه رستگارى انسانهاست.

ج) طلب معرفت:

زراره گويد: به امام صادق(عليه السلام) عرض كردم اگر زمان غيبت فرزندت مهدى (عليه السلام) را درك كردم چه كنم؟

فرمود: اين دعا را بخوان; «اللّهم عرّفنى نفسك، فانّك إن لم تعرّفنى نفسك لم اعرف رسولك، اللّهم عرّفنى رسولك فانّك إن لم تعرّفنى رسولك لم اعرف حجّتك اللّهم عرّفنى حجّتك فانّك إن لم تعرّفنى حجّتك ضللت عن دينى».

«خدايا خودت را به من بشناسان كه اگر تو خودت را به من نشناسانى، پيامبرت را نتوانم شناخت. خدايا پيامبرت را به من بشناسان كه اگر تو پيامبرت را به من نشناسانى، حجّتت را نتوانم شناخت. خدايا حجت خود را به من بشناسان كه اگر تو حجّتت را به من نشناسانى از دينم گمراه خواهم شد.»

1 ـ معرفتها را از خدا بايد طلبيد.

2 ـ شناخت پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) تابع شناخت خدا، و شناخت حجّت متفرّع برشناخت پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) است.

3 ـ اگرچه بدون شناخت خدا و پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)، شناخت حجّت ممكن نيست، امّا گمراهى از دين در اثر عدم شناخت حجّت لازم مىآيد.

به عبارت ديگر، عدم گمراهى از دين، بدون شناخت حجّت، تضمين نمىشود.

وبديهى است كه هردعايى، تنها پشتوانه حركت به حساب مىآيد، اصل دعاء ابراز نياز درونى و طلب تأييد الهى، در حركت بيرونى است.

نياز به معرفت كه احساس شد و حركت براى كسب معارف كه توسط بنده آغاز گرديد. اگر دل با خدا باشد و گام در راه او قرار گيرد وصول به معرفت تضمين شده است.

«قل ما يعبؤ بكم ربّى لولا دعاؤكم».

«بگو اگر دعاى شما نباشد، پروردگار من به شما عنايتى نكند.»

د) تقيّه به عنوان سلاح مقاومت:

امام رضا (عليه السلام) فرمود: «لا دين لمن لاورع له، و لا ايمان لمن لاتقيّة له إن اكرمكم عند اللّه أعملكم بالتّقيّة فقيل له: يابن رسول اللّه إلى متى؟ قال: إلى يوم الوقت المعلوم، و هو يوم خروج قائمنا اهل البيت.»

«كسى كه از گناه نپرهيزد، دين ندارد و كسى كه تقيّه نداشته باشد، ايمان ندارد همانا گرامىترين شما نزد خدا، كسى است كه به تقيّه بيشتر و بهتر عمل كند.»

گفته شد: اى فرزند رسول خدا تا كى؟

فرمود: «تا روز «وقت معلوم» كه همان روز ظهور و زمان قيام قائم ما اهلبيت است.

«تقيّه» هرگز به معناى «دم فروبستن» و «بىتفاوت ماندن» و بنا به «مصلحت اصطلاحى» رفتار كردن و «نان به نرخ روز خوردن» نيست.

«تقيّه» هرگز به معناى «دست كشيدن از آرمانها» و همراه شدن با هركس و ناكس نيست. تقيّهاى كه از وظايف شيعيان در دوران غيبت حضرت مهدى(عليه السلام) شمرده شده و ارزشى هم سنگ با «تقوى» دارد وعدم رعايتش مساوى «با بىايمانى» شمرده شده، نوعى سلاح مقاومت است.

امام صادق (عليه السلام) در تفسير آيات (95 تا 97) سوره كهف كه در باره بناى سدّ، توسط ذوالقرنين است و طى آنان از سدّى بلند كه دشمنان نتوانند بر فرازش روند و از شكافتنش ناتوان باشند حكايت شده است مىفرمايد:

«اذا عَمِلتَ بالتقيّة لم يقدروا لك على حيلة و هو الحصن الحصين وصار بينك و بين اعداء اللّه سداً لايستطيعون له نقباً».

هنگامى كه به تقيّه عمل كنى چارهاى عليه تو نمىيابند ونمىتوانند با تو نيرنگ بازند، و آن به مانند دژى استوار و محكم است و بين تو و دشمنان خدا سدّى نفوذ ناپذير ايجاد مىكند.»

پس تقيه، چارهاى براى در امان ماندن از دشمن مقتدر و فرصتى براى قدرت يافتن خويش است تا نيروها بيهوده هدر نروند و در موقع مناسب توان ضربه زدن به دشمن را داشته باشند.

هـ) انتظار آگاهانه:

امام صادق (عليه السلام) فرمود: «اقرب، ما يكون العباد من اللّه جلّ ذكره و أرضى ما يكون عنهم اذا افتقدوا حجّة اللّه جلّ و عزّ و لم يظهر لهم و لم يعلموا مكانه و هم فى ذلك يعلمون أنّه لم تَبطُل حجّة اللّه جلّ ذكره و لاميثاقه، فعندها فتوقّعوا الفرج صباحاً و مساءً…»

«زمانى كه بندگان به خداى بزرگ نزديك ترند و خدا از ايشان بيشتر راضى است، زمانى است كه حجت خداى تعالى از ميان آنان ناپديد گردد و ظاهر نشود و آنان جايش را هم ندانند. با اين همه بدانند كه حجت و ميثاق خدا از بين نرفته و باطل نشده است. در آن حال، در هر صبح و شام، چشم انتظار فرج باشيد».

فضيلت بندگان خدا در اين زمان و رضايت بيشتر خداوند از آنان، بدين جهت است كه آنان بىآنكه امام خويش را ببينند و معجزاتش را مشاهده كنند و در حيرتها به درخانهاش پناهنده شوند، تنها با اعتماد به خدا و پايبندى به تقوى و دوستى اهلبيت، ميثاق الهى را نگاهبانى كرده ومرزهاى عقيده را پاس مىدارند.

امام صادق (عليه السلام) فرمود: «يا ابا بصير! طوبى لشيعة قائمنا المنتظرين لظهوره فى غيبته و المطيعين له فى ظهوره، اولئك اولياء اللّه الذين لاخوف عليهم و لاهم يحزنون.»

«اى ابوبصير! خوشا به حال شيعيان قائم ما كه در دوران غيبت او در انتظار ظهورش به سر مىبرند و در دوران ظهورش به اطاعت او روى مىكنند، آنان اولياى خدا هستند كه هيچ ترس و اندوهى بر ايشان نيست.»

باهم آمدن دو وصفِ «انتظار در غيبت» و «اطاعت در ظهور»، براى شيعيان حضرت قائم(عليه السلام)، نشان دهنده نوعى ملازمت بين ايندو وصف است. به اين معنا كه شيعيان منتظر در دوران غيبت چنان امام خود را شناخته و در اطاعتش مىكوشند كه اگر دوران ظهور تحقق مىيافت، در زمره مطيعين حقيقى او بودند.

و: حزن و اندوه بر مصائب غيبت : و دعا براى ظهور

سدير صيرفى گويد: با برخى از اصحاب بر امام صادق (عليه السلام) وارد شديم، او را نشسته بر خاك ديديم، در حالى كه عبايى خشن با آستين كوتاه پوشيده و با قلبى سوخته، همچون مادر فرزند از دست داده، مىگريست، رنگ چهرهاش تغيير كرده و اندوه از گونههاى مباركش پيدا بود و اشكهايش، لباسش را خيس كرده بود وناله مىكرد:

«مولاى من! غيبت تو، خواب را از چشمانم ربوده و زمين را بر من تنگ نموده و آسايش دلم را از من گرفته است!

مولاى من! غيبت تو، بلا و مصيبت مرا به فاجعههاى ابدى پيوند داده، و از دست دادن ياران، يكى پس از ديگرى، اجتماع و شماره ما را از بين برده، هنوز سوزش اشكى كه از چشمم مىريزد و نالهاى كه از دلم بر مىخيزد با ياد بلاها و سختىهاى ـ دوران غيبت تو ـ پايان نيافته كه درد و رنج شديدتر و دردناكترى در برابر ديدگانم شكل مىگيرد!»

سدير گويد: شگفت زده پرسيديم اين ماتم وگريه براى چيست؟!

امام صادق(عليه السلام) آهى عميق و سوزناك كشيد و فرمود:

اى واى! صبح امروز، در كتاب جفر نظر مىكردم و در باره ولادت و غيبت طولانى و طول عمر قائم ما و بلاهاى مؤمنين در آن زمان و ايجاد شك و ترديد در اثر طول غيبت و ارتداد اكثريت مردم از دين و خروج آنان از تعهد به اسلام، تأمل و دقتى داشتم، در اثر آن، رقّت مرا فرا گرفت و حزن و اندوه بر من چيره شد.»

وقتى حال امام صادق(عليه السلام) ـ كه حدود يكصد سال قبل از آغاز دوره غيبت مىزيسته است ـ چنين باشد، بايد ديد حال سرگشتگان دوران غيبت و دورماندگان از چشمه زلال ولايت چگونه بايد باشد، بيهوده نيست كه در هر مناسبتى شادى آفرين يا غمبار، سفارش به قرائت دعاى ندبه شدهايم كه حديث اشك و سوز دل منتظران حضرت مهدى(عليه السلام) است.

وبى مورد نيست كه اين چنين بر دعاى براى فرج در زمان غيبت، تأكيد شده است.

امام زمان(عليه السلام) مىفرمايد: «اكثر و الدعاء بتعجيل الفرج».

«براى نزديك شدن ظهور و فرج، بسيار دعا كنيد

موضوعات: احادیث درمورد تکبر  لینک ثابت
 [ 02:23:00 ب.ظ ]




يكم بهمن ودوم بهمن 1357
استعفاي سيدجلال‌الدين تهراني از رياست شوراي سلطنت و غيرقانون خواندن اين شورا. پيوستن گروه‌هايي از نظاميان به مردم. استعفاي بعضي از نمايندگان و وزرا. تهديد امام توسط شاه رواج آموزش‌هاي نظامي و ساخت‌ بمب‌هاي دستي بين مردم. شدت يافتن فرار سربازان از پادگان‌ها

موضوعات: احادیث درمورد تکبر  لینک ثابت
 [ 01:57:00 ب.ظ ]
 
   
 
مداحی های محرم