دو ماه از دو افق در دو شب تجلّی کرد / یکی شهنشه دوران، یکی امیر سپاهش دو گوهر از دو صدف از دو بحر گشت نمایان / یکی چراغ هدایت، یکی معین و گواهش یکی حسین و یکی ناصر حسین، ابوالفضل / که جان خویش به کربلا بداد به راهش
یا حسین! عاشقانت می‌دانند که تنها با شور حسینی است که می‌توان شیرینی ایمان را چشید یا حسین! می‌آیی و در دیدار آفتابی تو، خلایق قد می‌کشند؛ اما بلندی مقام تو فراتر از پندار ماست میلاد تو، آغاز صبحی است که در آن، آفتاب به اشتیاق تماشایت پلک می‌گشاید تا اولین زائر هر روز تو باشد
