| ... |
المناجاة السادسة: مناجاة الشاكرين
مناجات ششم: رازونياز شاكران
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانى اش هميشگى است
إِلَهِي أَذْهَلَنِي عَنْ إِقَامَةِ شُكْرِكَ تَتَابُعُ طَوْلِكَ وَ أَعْجَزَنِي عَنْ إِحْصَاءِ ثَنَائِكَ فَيْضُ فَضْلِكَ وَ شَغَلَنِي عَنْ ذِكْرِ مَحَامِدِكَ تَرَادُفُ عَوَائِدِكَ وَ أَعْيَانِي عَنْ نَشْرِ عَوَارِفِكَ تَوَالِي أَيَادِيكَ وَ هَذَا مَقَامُ مَنِ اعْتَرَفَ بِسُبُوغِ النَّعْمَاءِ وَ قَابَلَهَا بِالتَّقْصِيرِ وَ شَهِدَ عَلَى نَفْسِهِ بِالْإِهْمَالِ وَ التَّضْيِيعِ وَ أَنْتَ الرَّءُوفُ الرَّحِيمُ الْبَرُّ الْكَرِيمُ الَّذِي لا يُخَيِّبُ قَاصِدِيهِ وَ لا يَطْرُدُ عَنْ فِنَائِهِ آمِلِيهِ بِسَاحَتِكَ تَحُطُّ رِحَالُ الرَّاجِينَ وَ بِعَرْصَتِكَ تَقِفُ آمَالُ الْمُسْتَرْفِدِينَ فَلا تُقَابِلْ آمَالَنَا بِالتَّخْيِيبِ وَ الْإِيَاسِ وَ لا تُلْبِسْنَا سِرْبَالَ الْقُنُوطِ وَ الْإِبْلاسِ
خدايا، پياپى آمدن كرمت، بر پا داشتن سپاست را از ياد من برد، و فراوانى بخششت مرا از شمارش ستايشت درمانده ساخت، و در پى هم آمدن احسانت مرا از ياد اوصاف نيكت بازداشت، و پشت هم رسيدن نعمت هايت مرا از گسترش خوبي هايت درمانده نمود، اين است جايگاه آن كه به برازندگى نعمت هاى تو و در برابر آن به كوتاهى خود اعتراف دارد و به زيان خود به سستى در بندگى و هدر دادن نعمت ها گواهى می دهند و تويى دلجو، مهربان، نيكوكار كريم، كه خواهنده اش را محروم نمى كند، و آرزومندش را از درگاهش نمى راند، به آستانت فرود مى آيد بار اميدواران، و در درگاه رحمت تو مى ايستد آرزوهاى عطاخواهان، پس آرزوهايمان را با محروميت و نااميدى روبرو مساز، و جامه نااميدى و دورى از رحمت را بر ما بپوشان،
إِلَهِي تَصَاغَرَ عِنْدَ تَعَاظُمِ آلائِكَ شُكْرِي وَ تَضَاءَلَ فِي جَنْبِ إِكْرَامِكَ إِيَّايَ ثَنَائِي وَ نَشْرِي جَلَّلَتْنِي نِعَمُكَ مِنْ أَنْوَارِ الْإِيمَانِ حُلَلاً وَ ضَرَبَتْ عَلَيَّ لَطَائِفُ بِرِّكَ مِنَ الْعِزِّ كِلَلاً وَ قَلَّدَتْنِي مِنَنُكَ قَلائِدَ لا تُحَلُّ وَ طَوَّقَتْنِي أَطْوَاقاً لا تُفَلُّ فَآلاؤُكَ جَمَّةٌ ضَعُفَ لِسَانِي عَنْ إِحْصَائِهَا وَ نَعْمَاؤُكَ كَثِيرَةٌ قَصُرَ فَهْمِي عَنْ إِدْرَاكِهَا،
خدايا در برابر بزرگى نعمت هايت سپاسم كوچك مى نمايد، و در كنار اكرامت بر من ستايش و گزارشم از آن خود را پست و ناچيز نشان می دهد، نعمت هايت از انوار ايمان زينت هايى به من پوشاند، و لطايف نيكى ات خيمه هايى از عزت بالاى سرم افراشت، و عطاهايت گردن بندهاى زيبنده اى به گردنم افكند كه هرگز باز نشود، و طوق هايى بر من آويخت كه به هيچ روى گسسته نگردد، عطاهاى انبوهت زبانم را از شمردنش ناتوان ساخته، و نعمت هاى فراوانت فهمم را از دريافت شان كوتاه نموده،
فَضْلاً عَنِ اسْتِقْصَائِهَا فَكَيْفَ لِي بِتَحْصِيلِ الشُّكْرِ وَ شُكْرِي إِيَّاكَ يَفْتَقِرُ إِلَى شُكْرٍ فَكُلَّمَا قُلْتُ لَكَ الْحَمْدُ وَجَبَ عَلَيَّ لِذَلِكَ أَنْ أَقُولَ لَكَ الْحَمْدُ إِلَهِي فَكَمَا غَذَّيْتَنَا بِلُطْفِكَ وَ رَبَّيْتَنَا بِصُنْعِكَ فَتَمِّمْ عَلَيْنَا سَوَابِغَ النِّعَمِ وَ ادْفَعْ عَنَّا مَكَارِهَ النِّقَمِ وَ آتِنَا مِنْ حُظُوظِ الدَّارَيْنِ أَرْفَعَهَا وَ أَجَلَّهَا عَاجِلاً وَ آجِلا وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى حُسْنِ بَلائِكَ وَ سُبُوغِ نَعْمَائِكَ حَمْداً يُوَافِقُ رِضَاكَ وَ يَمْتَرِي الْعَظِيمَ مِنْ بِرِّكَ وَ نَدَاكَ يَا عَظِيمُ يَا كَرِيمُ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
تا چه رسد به بررسى كامل آنها، سپاس گزاری ات چگونه براى من امكان پذير است در حالى كه سپاسم نسبت به تو خود نيازمند سپاسى ديگر است، پس هر نوبت كه گفتم تو را سپاس، بر من واجب شد كه به خاطر آن باز بگويم تو را سپاس، خديا همان گونه كه ما را به لطف طعام دادى و با احسانت پروريدى پس نعمت هاى سرشارت را بر ما به انجام رسان، و ناگواري هاى ناخوشايند را از ما دور كن، و از بهره هاى هر دو جهان بالاتر و برترش را چه اينك و چه در آينده به ما عنايت كن، تو را سپاس بر خوبى آزمونت و بر نعمتهاى سرشارت، سپاسى كه درخور خشنودى ات باشد، و خير وجودت را به جانب ما جلب كند، اى بزرگ، اى كريم، به مهربانى ات اى مهربان ترين مهربانان.
|
[شنبه 1395-02-25] [ 11:53:00 ب.ظ ]
|