فرشته

یکی از اسرار صدقه:

انسان با علاقه مندی و محبت به مال و منال و زخارف دنیویه بزرگ شده است و تربیت گردیده، و منشأ بیشتر مفاسد اخلاقی و اعمالی، بلکه مفاسد دینی، همین علاقه است. چنانکه در احادیث کثیره وارد است.
پس، اگر انسان به واسطه صدقات و ایثار بر نفس این علاقه را بتواند سلب کند یا کم کند، البته قطع ماده فساد و جرثومه قبایح کرده، و طریق نیل به حصول معارف و انقطاع به عالم غیب و ملکوت و حصول ملکات فاضله و اخلاق کامله را برای خود مفتوح نموده. و این یکی از نکات بزرگ انفاقات مالیه واجبه و مستحبه است. و در مستحبات این نکته کاملتر است، چنانکه واضح است.
پس، از مجموع اخبار و آثار این باب معلوم شد که صدقه جامع فضایل دنیویه و اخرویه است. از ساعت اول دادن آن با انسان همراه است و دفع بلیات می کند، تا آخر امر در قیامت سایر مراحل که انسان را به بهشت و جوار حق برساند.

تتمه:

باید دانست که صدقه مندوبه در سر و خفا افضل است از صدقه آشکارا و علانیه؛ چنانکه در کافی شریف سند به حضرت صادق علیه السلام رساند که به عمار ساباطی فرمود: یا عمار، الصدقة فی السر و الله افضل من الصدقة فی العلانیة؛ و کذلک و الله العبادة فی السر أفضل منها فی العلانیة.
در احادیث کثیره وارد است که صدقه پنهانی غضب پروردگار را خاموش می کند.
و در حدیث است:
هفت طایفه است که خدای تعالی در پناه خودش آنها را حفظ فرماید در روزی که پناهی جز پناه او نیست. یکی از آنها کسی است که صدقه بدهد و پنهان کند حتی آنکه دست راست او نفهمد آنچه دست چپش انفاق کند.
شاید نکته افضلیت یکی آن است که عبادت سری بعیدتر از ریا و به اخلاص نزدیکتر است. دیگر آنکه در باب صدقه حفظ آبروی فقرا در کتمان آن است.
نیز صدقه بر ارحام و اقربا افضل است از غیر آنها؛ و بر آن، عنوان صله رحم، که از افلضل عبادات است، منطبق شود؛ چنانکه در حدیث وارد است که افضل صدقات، صدقه به ذی رحم است؛ و صله اخوان اجرش بیست است، و صله رحم بیست و چهار است.
بلکه در بعضی روایات است که صدقه به غیر رحم در صورتی که رحم محتاج است قبول نمی شود.

ختام:

در این حدیث شریف که می فرماید در صدقه جهد کن تا گمان کنی که اسراف کردی، با آنکه اسراف نکردی، ظاهر شود که مطلوب در صدقه کثرآن است و به هر اندازه رسد اسراف نیست. در حدیث است که حضرت امام حسن مجتبی سلام الله علیه سه مرتبه قسمت کرد اموال خود را با فقرا به طور تنصیف؛ حتی اگر دارای دو جفت نعلین بود یا دو ثوب بود، تنصیف فرمود.
در حدیث دیگر است که حضرت رضا علیه السلام به حضرت جواد سلام الله علیه مرقوم فرمود:
شنیدم غلامان تو وقتی سوار می شوی، تو را خارج می کنند از در کوچک؛ آنها بخل می کنند و می خواهند تو به کسی چیزی ندهی. به حق من بر تو که بیرون رفتن و داخل شدنت نباشد مگر از در بزرگ. و وقتی سوار شدی همراه خود طلا و نقره بردار و هیچ کس از تو سوالی نکند مگر آنکه به او عطا نمایی. و از عموهای تو هر کس از تو سوالی کرد، کمتر از پنجاه دینار به او مده؛ و اگر بیشتر خواستی بدهی، اختیار با توست. و من اراده کردم به این امر این که خداوند مقام تو را رفیع فرماید؛ پس انفاق کن و ترس مکن که خداوند بر تو سختگیری فرماید.
این احادیث منافات ندارد با احادیثی که دلالت کند بر آنکه کثرت صدقه به قدری که معیشت بر عیال سخت شود از جمله اسراف است؛ و خداوند دعای کسی را که انفاق کند و برای معیشت خود و عیالش چیزی نگذارد قبول نفرماید؛ در حدیث است که افضل صدقه صدقه ای است که از زیادت کفاف باشد.
وجه عدم منافات آن است که کثرت و جهد در صدقه لازم نیست به قدری باشد که موجب سختی بر عیال شود. چه بسا اشخاصی که نصف مال یا بیشتر آن را صدقه دهند و کفاف خود و عیال آنها محفوظ ماند به طوری که در ضیق معاش و سختی نیفتند.

موضوعات: یکی از اسرار صدقه: لینک ثابت

حکایت :مهم دل نبستن است

عارف و درویشی با هم دوست بودند. عارف بسیار ثروتمند بود اما درویش از مال دنیا فقط یک کشکول داشت و

همواره بخاطر همان بر روی زاهد بودن خود تاکید می کرد.
روزی درویش مهمان دوستش بود خواست تا باز زهد خود را مطرح کند. به عارف گفت حاضری همین الان از

همه ثروت خود دست بشویی و با من به یک معبد بیایی تا فقط به عبادت و ترک دنیا بپردازیم؟

عارف گفت البته..بیا همین الان برویم. درویش شگفت زده شد و باور نمی کرد بهمین دلیل

گفت یعنی از این همه ثروت و کاخ خود جدا می شوی؟

عارف گفت: بله اگر آماده هستی برویم.

هردوبراه افتادند در بین راه ناگهان درویش گفت ای وای…کشکول را جا گذاشتم.

عارف گفت دوست عزیز دیدی هنوز در زندگی دلبستگی داری…داشتن مهم نیست.

هرچه بیشتر ثروت داشته باشی بهتر است. مهم دل نبستن است و تو نتوانستی حتی از یک کشکول دل بکنی.

موضوعات: سیر تربیتی آیة الله نخودکی لینک ثابت