زیباترین دعایی که می توان در حق دیگران نمود چیست؟
در روایات فراوانی سفارش شده که در هنگام دعا، برای همه دعا کنید و تنها برای خود دعا نکنید و در دعا دیگران را مقدم بدارید چون اگر در دعا و درخواست از خداوند دیگران را مقدم داشتید خداوند همان خواسته را در مورد خودتان نیز اجابت می کند.
در روایت آمده است که حضرت زهرا(س) از اول شب تا صبح برای دیگران و همسایگان دعا می کردند و وقتی امام حسن(ع) عرض کرد: مادر شما برای خود هیچ دعا نکردید، حضرت فاطمه(س) فرمود: «یا بنی الجار ثم الدار؛ یعنی اول دعا برای همسایه و بعد برای خود».
در روایتی داریم که در صحرای عرفات، حال یکی از اصحاب به نام «عبدالله بن جندب» بسیار خوب بود و پیوسته مشغول دعا و نیایش و گریه بود. وقتی به او گفتند ما در عرفات هیچ کس را خوشحال تر از تو نمی دیدیم در جواب گفت: به خدا قسم من حتی یک دعا هم برای خودم نکردم. از طرف دیگر خداوند ما را امر به دعا کرده و فرموده همه حاجت های خود را از من بخواهید.
در روایت آمده که خداوند به حضرت موسی(ع) فرمود: ای موسی! همه چیزت حتی بند کفشت را از من بخواه. دعا کردن ما در واقع پاسخ مثبت گفتن به امر الهی: «ادعونی استجب لکم» می باشد و اطاعت امر الهی و بیانگر نهایت فقر و تنگدستی و وابستگی ما به خداوند متعال است. علاوه بر این در دعا بر روی فقرا و تنگدستان و مظلومان نیز گشوده است و آنها نیز مأمور به دعا کردن و درخواست رفع مشکلات خود می باشند و این سفره ای است که برای همه آماده است و هر کس می تواند از برکات آن بهره مند گردد. مضمون و پیام بسیاری از دعاها، درخواست گشایش در کار بیچارگان و درماندگان است و در واقع ما در بسیاری از دعاها از خداوند برای خود چیزی نمی خواهیم بلکه خواستار رفع مشکلات دیگران و گشوده شدن گره از کار دیگران هستیم. نمونه بارز آن دعایی است که در هر روز از ماه مبارک رمضان بعد از هر نماز می خوانیم: «اللهم ادخل علی اهل القبور السرور، اللهم اغن کل فقیر، اللهم اشبع کل جائع، اللهم اکس کل عریان، اللهم فرج عن کل مکروب، اللهم اشف کل مریض، اللهم اصلح کل فاسد من امور المسلمین، اللهم غیر سوء حالنا بحسن حالک…»
«خدایا بر مردگان سرور و شادی داخل نما، خدایا! هر تهیدستی را بی نیاز گردان، خدایا هر گرسنه ای را سیر گردان، خدایا هر برهنه ای را بپوشان، خدایا در کار هر گرفتاری گشایش فرما، خدایا به همه بیماران عافیت عنایت فرما، خدایا امور فاسد مسلمانان را اصلاح فرما، خدایا حال بد ما را با حال نیک خود دگرگون ساز».
دعایی نامطلوب است که انسان در آن دعا خیر و رحمت را فقط برای خود بخواهد و از برخوردار شدن دیگران از رحمت و لطف و نعمت الهی ناراحت باشد، چنانچه در روایت آمده است مرد عربی در حضور پیامبر(ص) چنین دعا کرد: خدایا مرا و پیامبر(ص) را بیامرز و رحمت نما و کسی را غیر از ما نیامرز و مورد رحمت خود قرار نده. پیامبر(ص) ناراحت شدند و فرمودند: «استوسع رحمه الله؛ یعنی رحمت الهی را گسترده بدان و آن را برای همه طلب نما».
آری بیشترین تأثیر, ثواب و نورانیت عاید کسی می شود که فاعل کار است و عبادت خاصی را انجام می دهد, زیرا عبادت به طور کلی به قصد قربت انجام می شود و برای دعا کننده و فاعل آن موجب قرب الهی می شود.
|
[شنبه 1395-01-14] [ 11:08:00 ب.ظ ]
|