اشعار وفات حضرت ام کلثوم(س)
نگاه آسیه ها محو در قداست اوست
حیا، ادب شده ی مکتب نجابت اوست
به شأن و رتبه ی او غبطه میخورد مریم
دلیل این سخنم جایگاه عصمت اوست
غریب تر ز حسن نام ام کلثوم است
که خاک خوردن نامش نشان غربت اوست
نوشته اند فلک غرق ذکرتسبیح است
حسین گفتن با آه هم عبادت اوست
دوباره مرثیه ی قتل صبر میخواند
از آن شلوغی گودال این غنیمت اوست
لهوف مختصری از مصائب بانوست
لهوف گریه کن روضه ی اسارت اوست
فقط مقابل او نام شام را نبرید…
اگرچه شام اسیر شکوه و هیبت اوست
برای پوشیه ها او به شمر رو زده است
حجاب حوریه ها متکی به غیرت اوست
شهیده ی غم گودال باید او را خواند
حسین ذکر مدام دم شهادت اوست
محسن حنیفی
|
[پنجشنبه 1395-01-19] [ 11:58:00 ب.ظ ]
|