قوه قضائيه و قضات
اهميتى كه اسلام به قضاوت داده است، به كمتر چيزى داده است. مساله قضا يك مساله مهمى است كه سر و كارش با همه حيثيت كشور است. قوه قضائيه اگر از روى موازين اسلامى - انسانى رفتار كند، كشور را مىتواند نجات دهد. در دست قوه قضائيه همه چيز است، جان مردم است، مال مردم است، نواميس مردم است، همه در تحتسيطره قوه قضائيه است.
و قاضى اگر چنانچه - خداى نخواسته - نالايق باشد، ناصحيح باشد، اين در اعراض و نفوس مردم سلطه پيدا بكند، معلوم است كه چه خواهد شد. قوه قضائيه بايد توجه بكند كه سر و كارش با جان و مال مردم است و نواميس مردم، سر و كار اين با آنهاست ؛ و بايد افراد صالح در آن جا باشند، سالم باشند و توجه بكنند كه خطاى قاضى بزرگ است، عمدش مصيبتبار است، خطايش هم بزرگ است. در صورتى كه حكمى از قضات صادر شد…
احدى حق دخالت در امر قضا را ندارد ؛ و دخالت كردن خلاف شرع، و جلوگيرى از حكم قضات هم بر خلاف شرع است. اعراض مردم دست قضات است ؛ بايد آنها را، هم تعليم كنند و هم تربيت كنند.
قاضى اگر چنانچه در حال غضب باشد نبايد حكم بدهد، براى اين كه حكم در حال غضب حكمى است كه از منشا عقلى و شرعى صادر نمىشود. قاضى امروز مسئول حيثيت اسلام است، مسئول حيثيت جمهورى اسلام است، و مثل قضات در طول تاريخ نيست كه فقط مسئول باشد نسبت به قضاوتى كه در مورد شخصى مىكرد. در اجراى حدود نبايد از آن حدودى كه حق تعالى فرموده است پايينتر عمل بشود و نبايد زيادتر.
مجرمى كه بالاترين جرم را دارد و به سوى چوبه دار مىرود، جز اجراى حد شرعى احدى حق آزار او را، لفظا و عملا، ندارد و مرتكب، خود ظالم است. بايد زندانها محل تربيت باشد، بايد مردم را در زندانها تربيت كرد، زندان خودش يك تربيتگاه بايد باشد. دستور اسلام، رحمت بر اسيران است گرچه ظالم و جاسوس باشند. قاضى و قوه قضائيه مستقل است و هيچ كس نبايد در آن دخالت بكند.
|
[چهارشنبه 1395-02-01] [ 07:05:00 ب.ظ ]
|