اشعار پروین اعتصامی: قلب مجروح
دی کودکی به دامن مادر گریست زار کز کودکان کوی به من کس نظر نداشت
اطفال رابه صحبت من ازچه میل نیست؟ کودک مگــــر نبود کسی کو پدر نداشت
جز من میان این گل و باران کسی نبود کو مـــوزه ای به پا و کلاهی به سر نداشت
آخر تفاوت من و طفلان شهر چیست؟ آیین کودکی ره و رسم دگـــــــر نداشت
هرگز میان مطبخ ما هیزمی نسوخت وین شمــــــع روشنایی از این بیشتر نداشت
همسایگان ما بره و مرغ می خــورند کس جز من و تو قـــــوت ز خون جگر نداشت
بر وصله های پیرهنم خنـــده می کنند دینار و درهمی پدر من مـــــــگر نداشت؟
خندید و گفت آنکه به فقر تو طعنه زد ا ز دانه های گوهر اشکت خبـــــــــــر نداشت
از زندگانی پدر خود مپــــــرس از آنک چیزی به غیر تیشه و داس و تبــــــر نداشت
بس رنج برد و کس نشمردش به هیچکس گمنام زیست چون که ده وسیم و زر نداشت
نساج روزگار در این پهن بارگــــــــــــاه از بهر ما قمـــــــــاشی از این خوب تر نداشت
|
[سه شنبه 1394-12-25] [ 11:00:00 ب.ظ ]
|