آثار دنیوی و اخروی عیادت بیماران
1. اجر و رحمت الهی و تطهیر باطنی و روحی: زیرا امام صادق (عليه‌السّلام) فرمودند: هر کس به دیدار مریضی رود در رحمت خدا وارد می‌شود و وقتی به بالین او برسد در رحمت الهی غوطه می‌خورد [و سراپای او را فرا می‌گیرد]و اگر اين ديدار را در صبح، انجام دهد هفتاد هزار فرشته در تمام مدت بقيه‌ي روز بر او درود مي‌فرستد و اگر در شب به عيادت آن بيمار رفته باشد هفتاد هزار فرشته بر او درود مي‌فرستد تا صبح شود[10] و اجر هزار سال عمل صالح که در آن سالیان، یک لحظه معصیت الهی ننموده باشد به او عطا خواهد شد.[11]
همچنین امام صادق (عليه‌السّلام) فرمودند: هر کس عیادت بیماری را بکند هفتاد هزار فرشته از آسمان ندا می‌دهد که ای فلان! (او را با نام صدا می‌زند) پاک شدی و بهشت گوارایت باد.[12] رسول گرامی خدا (صلي‌الله‌علي‌وآله‌وسلم) فرمود: برای هر قدمی که بر میدارد هفتاد ملیون نیکی نوشته می‌شود و هفتاد ملیون گناه او زدوده می‌شود و هفتاد ملیون درجه بر مقامات او افزوده می‌شود و هفتاد ملیون فرشته در قبر با او همنشینی می‌کنند و برای او استغفار می‌کنند.[13] امام علی (عليه‌السّلام) فرمودند: اگر عیادت کننده در راه عیادت بیمار از دنیا برود من بهشت را برای او ضمانت می‌کنم.[14]
2. بهره بردن از توانش معنوی دعای بیماران؛ همانطور که امام صادق (عليه‌السّلام) فرمودند: از بیماران بخواهید دعایتان کنند. زیرا دعایشان چون فرشتگان است[15] و فرمودند: هر کس مریضی را برای خدا عیادت کند آن مریض هرچه از خدا بخواهد برای این فرد مستجاب می‌شود.[16]
3. رسیدن به شرف ملاقات تجلیات الهی در جوار بیمار: رسول اكرم (صلي‌الله‌علي‌وآله‌وسلم) در روايتي بسیار عجيب فرمودند: خداي متعال در روز قيامت به بنده‌ي خود خطاب مي‌كند كه اي فرزند آدم! من بیمار شدم اما تو به عیادت من نیامدی!و او مي‌گويد خدايا من چگونه به عیادت تو بیایم و حال آن كه تو پروردگار تمام آفریده‌هایت هستی [و درد و بیماری در تو راهی ندارد[17]]؟!و در پاسخ او، خدای متعال می‌فرماید: به ياد داري كه بنده‌ام، بیمار شد و تو به عیادت او نرفتی؟ اگر به عیادت او می‌رفتی مرا در كنار او مي‌يافتي.[18].
4. قضای حوائج شخصی: زیرا خدای متعال می‌فرماید: من خود شخصاً به برآوردن حوائج عیادت کننده می‌پردازم.[19] البته خداوند حوائج همه‌ی عالم را شخصاً برآورده می‌فرماید و منزه است از یار و شریک داشتن ولی در این‌جا نوعی شرافت خاص را برای فرد بیان می‌کند.
منبع:
[10] . كليني، پيشين، ج 3، ص 120.
[11] . متقي هندي، پيشين، ج 9، ص 54.
[12] . كليني، پيشين، ج 3، ص 120.
[13] . فتال نيشابورى، محمد بن احمد؛ روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، انتشارات رضى، قم، چ اول، 1375ش، ج 2، ص 372.
[14] . صدوق، محمّد بن على بن بابويه؛ من لا يحضره الفقيه، دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم، قم ، دوم، 1413ق، ج 1، ص 140.
[15] . كليني، پيشين، ج 3، ص 117.
[16] . شعيري، محمد بن محمد؛ جامع الأخبار، انتشارات حيدرية، نجف اشرف، چ اول، بى‌تا، ص 164.
[17] . طوسى، ابوجعفر محمد بن حسن؛ الأمالي، دار الثقافة، قم، چ اول، 1414، ص 629.
[18] . نيشابوري، پيشين، ص 1176.
[19] . طوسي، پيشين، ص 630.
|
[چهارشنبه 1394-12-19] [ 09:28:00 ب.ظ ]
|